________________
सर्ग १३ श्लो० १३६-१३८]
हीरसौभाग्यम्
શ્લેકાર્થ
પાસેથી જાણે શીખેલી ન હોય તેવી નમ્રતાને ધારણ કરનારા શેખ અબ્દુલે સૂરિજીની આગળ સ્વમુખે વાણીને પુષ્ટ કરી. છે ૧૩૫ ૫ ૧૩૬ છે
अथ स्वमतामुशिष्टिपृच्छा
पैगम्बरैः समयेषु सूरे पुरातनैर्व्याहृतमेतदास्ते । निक्षिप्यते न्यास इव क्षमायां यमातिथियों यवनस्य वंश्यः ॥१३७॥
खुदाहृयश्रीपरमेश्वरस्यास्थानी स्थितस्याधिपतेरिवोर्त्याः । उत्थाय पृथ्व्याः परिवर्तकाले गन्ता समग्रोऽपि जनः पुरस्तात् ॥ १३८॥
हे सरे, नोऽस्माक पुरातनैः प्राचीनः पैगम्बरैः । केचनास्मन्मार्गप्रवर्तकाः विशिष्टसिद्धिबुद्धिभाजो महापुरुषा अभूवन, तेऽस्मन्मते पैगम्बर इति संज्ञकाः प्रोच्यन्ते । तैस्तत्कृतेषु समयेषु शास्त्रेषु मध्ये एतन्मया श्रीमत्पुरो निवेद्यमान व्याहृत' भाषितमास्ते । एतत्किम् । यः कश्चन यमस्य कृतान्तस्य अतिथिः प्राधुणकः । मृत इत्यर्थः । यवनस्य । जातावेकवचनम् । तुरुष्कस्य वंश्यो गोत्रजन्मा तुरुष्को न्यासो निःक्षेप इव स्थापनिके च क्षमायां भूमध्ये निक्षिप्यते स्थाप्यते । स क्षोणीनिक्षिप्तः समग्रः समस्तोऽपि यवनवंश्यः तुरुष्कजातीयः परिवर्तकाले कल्पान्तकाले पृथ्व्या भूगर्भादुत्थाय बहिनिर्गत्य स्वस्वस्वरूपेण खुदा इत्यस्मत्परंपरायां नाम यस्य तादृशश्य श्रिया समग्रलक्ष्म्या युक्तस्य परमेश्वरस्य समग्रहिन्दुवगैंायमानस्य जगदीश्वरस्य पुरस्तादग्रे गन्ता गमिष्यति । किंभूतस्य खुदाह्वयश्रीपरमेश्वरस्य । आस्थानी स्वास्थानसभामागत्य स्थितस्य उपविष्टस्य । कस्येव । अधिपतेरिव सभामासीनस्य उव्या भूमे तुपस्याग्रे समस्तोऽपि जनः समावाति स्वस्थन्यायनिर्मापणार्थम् ॥
પ્લેકાર્થ
હે આચાર્ય દેવ, અમારા પ્રાચીન પયગંબરએ શાસ્ત્રમાં આ પ્રમાણે કહ્યું છે કે “મરી ગયેલા પવનને પૃથ્વીમાં થાપણની જેમ દાટવાથી, જ્યારે પૃથ્વીને પ્રલય થાય
