________________
सर्ग ११ श्लो. १३८-१४० ] हीरसौभाग्यम्
२३७
કાર્થ કરકમલનું બેડલું લલાટે લગાડીને અર્થાત અંજલિ કરીને શિષ્યની જેમ વિનય ભાવને પ્રગટ કરતે સાહિબખાન, સૂરિજીની આગળ પૂર્વોક્ત પ્રકારે બેસીને निवृत्त थये।. ॥ १३८ ॥
गृहतो गिरमुदीत्वरदन्तवातदीधितिरभासत सूरेः ।
निर्गता बहिरिव प्रणिधानक्षीरनीरधिलसल्लहरीव ॥ १३९ ॥ गिरं प्रत्युत्तरवाणीं गृह्नत आददानस्य भाषमाणस्य सूरहीरगुरोरुदीत्वरा उद्गच्छन्ती प्रकटीभवन्ती दन्तानां दशनानां वातस्य व्रजस्य दीधितिः कान्तिः अभासत शोभते स्म । उत्प्रेक्ष्यते-बहिर्ह दयाद्वाह्यप्रदेशे निर्गता निःसृता प्रणिधानं तदेव क्षीरनिधिः दुग्धोदधिः तस्य लसन्ती स्फूर्जन्ती लहरी वीचीव ॥
કલેકાર્થ પ્રત્યુત્તર વાણીને ગ્રહણ કરતા આચાર્યદેવની પ્રગટ થતી દાંતોની કાંતિ શોભતી હતી. તે જાણે હૃદયપ્રદેશમાંથી બહાર નીકળતી પ્રણિધાનરૂપ ક્ષીરસમુદ્રના સ્કુરાયમાન તરંગની લહરીઓ ન હોય ! ! ૧૩૯
कलिक्षितीन्द्रानिव दुर्बलश्रुती चक्रीकृतास्यान्धृतचापलान्पुनः ।
धमां सकोपानिव निनतस्त्यजेदरं तुरङ्गान्स्पृहयशिवश्रियम् ॥ १४० ॥ . हे खान, शिवस्य कल्याणसिद्धेश्च श्रियं लक्ष्मी स्पृहयन् कामयमानः साधुरुत्तमो मुनिश्च कलिक्षितीन्द्रान्कलिकालोत्पन्नभूपालानिव तुरङ्गान्वाजिनः दूरं विप्रकृष्ट त्यजेत् मुञ्चेत् । किंभूतान तुरङ्गान् कलिनृपांश्च । दुर्बलश्रुतीन् लघुकर्णान् । परापवादप्रकटनपटुपिशुनवचनाकर्णनपरान् । पुनः किंभूतान् । चक्र जातिस्वभाबात्कुटिल' कृतमास्यं वदनं यैः। तथा परोपकारादिकरणे वैमुख्यभाजः । पुनः किंभृतान् । धृतमङ्गीकृतं चापलं वक्रगमनोलनफालादि यैस्तथा । परदारगमनादिमकलितस्वभावान् । पुनः किं कुर्वतः । सकोपानिव क्रोधोद्धतानिव । क्षमां क्षोणी निघ्नतः पदप्रहारादिना प्रहरतः सकोपाः क्षान्तिमुपशमं घातयन्ति । नृपास्तु नधीनकरकरणजननिग्रहदण्डादिना पृथ्वी पीडयन्ति ।।
હે રાજન, મોક્ષલક્ષ્મીની પૃહા કરનારા ઉત્તમમુનિ કલિકાલનાં રાજાઓની જેમ અશ્વોને દૂરથી જ ત્યજી દે. જેમ રાજાજનેનાં વચન સાંભળવામાં તત્પર હોય છે તેમ
