________________
१४६
सम्
जग्धोऽथ वा चरणकेसरिणा करीव लोभः प्रभोरिति न चेत्किमनक्षिलक्ष्यः ॥ ११२॥
[ सर्ग १० श्लो० ११२-११३
हे प्रभो स्वामिन, सुरेर्लोभः । उत्प्रेक्ष्यते - संतोषः धृतिः निलभता स एव तोयनिधिः समुद्रस्तस्य मध्ये गर्भे जलान्तराले मग्नो ब्रूडित इव । अथ वा उत्प्रेक्ष्यते - उद्धतः प्रज्वलन् सितप्रणिधानमेव शुक्लध्यानमेव वह्निज्वालाजिह्वः तत्र तन्मध्ये दग्धो भस्मीभूत इव । अथ वा करीव हस्तीव चरणं चारित्रं तदेव केसरी पञ्चाननस्तेन जग्धो भक्षितः कुक्षिगतीकृतः इव । इति चेन्न तर्हि किं कथमनक्षिलक्ष्यः न लोचनगोचरः कदाचिदपि लोभो न दृश्यत इत्यर्थः ॥
શ્લેાકા
હે નાથ, આચાર્યશ્રીના લાભ તા સ ંતેાષરૂપી સમુદ્રના તળિયે જઈને જાણે એઠો ! અર્થાત ડૂખી ગયા ! અથવા જાણે શુકલધ્યાનરૂપી અગ્નિમાં ભસ્મીમૃત થઈ ગયે ! અથવા તેા જાણે ચારિત્રરૂપી કેસરી સિંહ લેાભરૂપી હસ્તિને કાળિયા કરી ગર્ચા ! જો તેમ ન હાય તે। આચાયમાં કયારેય પણ તે દેખાતા કેમ નથી ? ॥૧૧૨ા
तृष्णां महीतलमहेन्द्र विभुरित्या
यो वागुरामिव कृपाणिकया न्यकृन्तत् । दुःखान्यलम्भित मुग्धजनैर्निपत्य
यस्यां मृगैरिव भवं विपिनं भ्रमद्भिः ॥ ११३ ॥
हे महीतलमहेन्द्र हे भूमीमण्डलाखण्डल, यो विभुहरविजयसूरिः तृष्णां नानाभिला स्वरूपां स्पृहां विरत्या निखिलाभिलाषविरमणरूपनियमेन कृत्वा न्यकृन्तत् चिच्छेद | कामिव । वागुरामिव । यथा कश्चित्सकलजन्तुजातकृपापरः पुमान् वागुरां मृगजालिकां कृपाणिकया क्षुरिकया कर्तर्या वा कृन्तति छिनत्ति । यस्यां तृष्णायां वागुरायां भवं संसारं विपिनमरण्यं च भ्रमद्भिर्मृगैर्हरिणैरिव मुग्धजनैरज्ञानिलोकैर्निपत्य तदधीनीभूय पतित्वा दुःखानि अनेकप्रकारासातपरम्परा अलम्भिषत प्राप्तानि ||
લેાકાથ
ૐ પૃથ્વીના ઇન્દ્ર ! જેમ કાઈ કૃપાસિંધુ મહાત્મા હરણીયાની જાળ (પાશ) ને છરીથી હૈદ્દી નાખે તેમ આચાય શ્રીની તૃષ્ણા-- સ્પૃહા તા વિરતીરૂપી છરીથી છેદાઈ ગઈ
