________________
सौभाग्यम्
२५३
सर्ग ४ श्लो० ७९-८२]
સાથે પાણિચક્રણ કર્યુ હતુ, તેમ ધીર' નામના આચાર્ય સંધ્યાનરૂપી શેષનાગના દેરડી બનાવી, સમતારૂપ રવૈયાવડે કુલ, જાતિ આદિ આઠમદરૂપી સમુદ્રનુ` મંથન કરી, શ્રીમાનતુંગસૂરિની પટ્ટલની સાથે પાણિગ્રહણ કર્યું... અર્થાત્ માનતુ ંગરની પાટને શેાભાવી, માતા
ततोऽजनि श्रीजयदेवसूरि - दूरीकृताशेषकुवादिवृन्दः ।
याग्विला सैवहेलितश्रीः, सुधा किमु क्षीरनिधौ ममज्ज ॥८०॥
ततो वीराचार्यादनन्तरं स श्रीजयदेवनामा सूरिरजनि संजज्ञे । किंभूतः । दूरीकृता वादे निर्जित्य निर्वासिता अशेषाः समग्रा अपि कुत्सित जिनशासनविरुद्ध वदन्तीत्येवंशीलाः कुवादिनः सौगतादयः निह्नवादयो वा तेषां वृन्दः समुदायो येन । स कः । यस्य श्रीजयदेवस्य सुरेर्वाग्विलासैर्वचनविलसितैरवहेलिता अवगणनां गमिता श्रीर्माधुर्यशोभा यस्यास्तादृशी सुधा पीयूषम् । उत्प्रेक्ष्यते - क्षीरनिधौ दुग्धसमुद्रे ममज्ज इव ब्रूडितेव ॥ इति श्रीजयदेवसूरिः ॥
શ્લેાકા
શ્રીવીરાચાય પછી, બૌદ્ધ આદિ કવાદિએના સમૂહને દૂર કરનારા એવા શ્રી ‘જયદેવ’ નામના આચાય થયા. તે જયદેવસૂરિની મા ભરેલી વાણીના વિલાસથી અપમાનિત થયેલી સુધા જાણે ક્ષીરસમુદ્રમાં ડુબી ગઈ ન હેાય અર્થાત્ સૂરિજીની વાણીનું માધુર્યાં કોઈ અજબ પ્રકારનુ` હતુ`. ૫૮૦૫
स्वःकामिनी कीर्तितकीर्ति देवा - नन्दचिदानन्दमना मुनीन्द्रः । तारुण्यमेणाङ्कमुखीमिवैत - पट्टश्रियं वैभवमानिनाय ॥ ८१ ॥
स्वःकामिनीभिः सुराङ्गनाभिर्नृत्यादिकारित्वादप्सरोभिः स्वर्वेश्याभिर्वा कीर्तिता पदे पदे गीता अथवा गीतिभिविस्तारिता कीर्तिर्यस्य । 'कीर्तिर्यशसि विस्तारे' इत्यनेकार्थः । तादृशो देवानन्दो नाम मुनीन्द्रस्तस्य जयदेवसूरेः पट्टश्रियं पट्टवैभव शोभामानिनाय प्रापयति स्म । किं कृत्वा । चिदानन्दे मोक्षे मनो यस्य । कः कामिव । तारुण्यमेामुखमिव । यथा यौवन चन्द्रवदनां श्रियं लम्भयति ॥ इति देवानन्दसूरिः ॥
Àાકા
સ્વર્ગલાકમાં દેવાંગનાએ જેમની કીર્તિ ગાઈ રહી છે એવા મેાક્ષના જ એક લક્ષ્યવાળા ‘દેવાનંદ' નામના આચાર્યે શ્રીજયદેવસૂરિની પાર્ટને વૈભવ-શાભાયુકત કરી, યૌવન જેમ ચન્દ્રવદના સ્ત્રીની શાભામાં વૃદ્ધિ કરે છે તેમ દેવાન્દાચાય જયદેવસૂરિની પટ્ટલક્ષ્મીની શેાલાને વધારનારા થયા. ૫૮૧ા
श्रीविक्रमः सूरिपुरंदरोऽभू-तत्पट्टदुग्धाब्धिसुधामरीचिः ।
तमश्वमूं हन्तुमनाः समग्रां, किं विक्रमोऽङ्गीकृतकाययष्टिः ||८२||
ततो देवानन्दसूरेरनन्तर श्रीविक्रमनामा सूरिषु पुरंदरः इन्द्रो बभूव । किंभूतः । तस्य देवानन्दसूरेः पट्ट एव दुग्धाब्धिः क्षीरसमुद्रस्तत्र तस्य वा वृद्धिकारित्वात्सुधाम