________________
૧૩૭
क्लेशेषु शीतातपतृबुभुक्षाઆ વિષ વેદ્યોત્પિપુ ! शान्ताः समाधिप्रतिसंख्ययैव,
त्यजन्ति ये रत्यरती स्तुमस्तान् ॥१४०॥
જુદા જુદા વેધકર્મોના ઉદયથી પ્રાપ્ત થયેલ ટાઢ, તડકો, ભૂખ, તરસ વગેરે કલેશો ઝંઝાવાતની જેમ ત્રાટકે ? તો ય તે વખતે જે પ્રશાન્ત મુનિવરો સમાધિના કરી
અનુભવમાત્રથી સ્વસ્થ રહે છે તેઓને અમે અંતઃકરણથી સ્તવીએ છીએ.
यथाशक्ति यथोचितं यथावसरं च परस्पराबाधया સર્વાપિ થતુટનનુકે મ યથાશક્તિ યથોચિત યથા અવસરે પરસ્પર
એક બીજા ધર્માનુષ્ઠાનને બાધા ન આવે એ રીતે ધર્મકાર્યો કરવા જોઈએ. (દા.ત., પૂજાના અવસરે પૂજા અને પ્રવચનના અવસરે પ્રવચન સાંભળવું.) છે
', " OS
