________________
શ્રી હીરવિજયસૂરિરાસ
એકસો રૂપક તણી કભાય, યાચકને દીધી તિષઠાય; નવ માનવસ્યું . દીક્ષા ગ્રહી, દસમો ભાણવિજય તે સહી. ૫૦૭ શ્રીશ્રીમાલી નાનો નાગ, દેખી મેઘ પામ્યો વૈરાગ;
હીર હાથે થે સંયમભાર, પાસે તે રાખ્યો ઋષિસાર. ઇમ સંયમ લ્યે સુપુરુષ જિતેં, રામજી નર ઊભો છે તિસે; હીરજીને વહિરાવ્યો જેહ, પિતા બહન અનુમતિ નવિ દેહ. પરણાવાની કરતા પેર, વેવિસાલ આવે બહુ ઘેર;
બાવિસર્સે ભરૂઅગ્ની જોય, પહિરામણી નર આપે સોય. ૫૧૦ ભાવકુમરનો નિશ્ચે લહી, માતા ઇજ઼ી પરે બોલી તહિં;
સાધ તણે વહિરાવ્યો જેહ, કિમ પરણાવ્યો જોઈયે તેહ. ૫૧૧ કુમર તણી ઇચ્છા પણ નહિ, હુંતો ના નવિ ભાખ્યું અહીં; પિતા બહન અનુમતિ નવિ દિયે, તિણે રામજી દીક્ષા નહુ લિયે. મેઘવિજય સંયમ લ્યે જ્યાંહિં, પુરુષ રામજી ઊભો ત્યાંહિં; ભાણવિજય સાહમું તે જોય, એ લક્ષણ ઉત્તમ નવિ હોય. તુજ વચને મેં સંયમ લીધ, તેં સંસારેં રહિવું કીધ;
રામકુમરનો ભાવ તે સહી, પણ દીક્ષા નવિ જાએ ગ્રહી. જેસિંઘ હીરને કહે ગહગહી, માએ અનુમતિ દીધી સહી; દીજે દીક્ષા અવસર અછે, હોનારું તે હોસ્થે પછે. ગોપાળજી ઉભો ગુણવંત, જેસિંગ હીરને એમ કહંત;
૫૦૮
૫૦૯
૫૧૨
૫૧૩
૫૧૪
૫૧૫
રામકુમરનેં હાથે ગ્રહી, પિંપલોઈ તુમ્હે જાઓ સહી. રથ બેસાડીને લેઈ ગયો, પંન્યાસ એક પૂં પણ થયો; રામજીને દીધી દીક્ષાય, વડલી માંહિ આવ્યા ઋષિરાય. ૫૧૭ હીર ત્રંબાવતી આવ્યા સહી, રામકુમર તે દીસે નહિ;
ત્રણ્ય દિવસ હુઆ જેણીવાર, બહિને આવી ર્યો પોકાર.૫૧૮ દીક્ષા તુહ્મ દીધી કિમ જાય, કઠણ વચન બોલે તેણિ ઠાય; બંધવ કુંઅરજી નર જેહ, સબળો ધંધ કરતો તેહ. હીર કહે જિણે દીધી દીખ્ય, બીજો રામજી તેવો શિષ્ય; મારે બેહુ તણું નહિં કામ, ગછ બાહિર લેઈ કાઢ્યા તમામ. ઉદયકરણ સંઘવી નર જેહ, કુંઅરજીને વારે તેહ;
કિસ્સો કામ આવ રામ ? ફોક શ્વેત થાઓ છો આમ. જંબુક પરેં ખુઓ કાં દોય, નહુ સંસાર મોક્ષફળ હોય; સુનંદાની પેરેં કરો, રામ પુંઠેં તુો સંયમ વરો.
૫૧૬
૫૧૯
૫૨૦
૫૨૧
૬૩
૫૨૨
પા. ૫૦૮.૨ નરસાર ૫૧૨.૧ પણ તહિં ૫૧૬.૧ હીર તસ ૫૨૦.૧ ચેલો શિષ્ય ૫૨૧.૨ જેહ ફજેત ૫૨૨.૧ મોક્ષ લહો ય ૫૨૨.૨ સંયમ ઉચ્ચરો