________________ 106 " શ્રાવક કવિ ઋષભદાસકૃત છજીવ અધ્યયન તું જોય, સૂધી સાધ જગ માંહિ હોય; છ જીવને તે ઓળખે, રાખે જીવ સચિત નવિ ભખે. 888 પૃથ્વી પાણી તેલ વાય, વનસપતી છઠ્ઠી ત્રસ કાય; એ ખટકાય મુનિ નવિ ભખે, અગ્ર મૂળ તે બીજનિ રMિ. 889 પેર બીજબંધ બીજહ જેહ, બીજરૂહને ઓળખે તે; સમૂર્ણિમ ઉગતો સદ, આઠ ભેદ ત્રસકાયના લહે. 890 અંડ્યા પોત જરાઉઆ જાણી, રસયા કહીએ ચોથી ખાણિ; સંસેમા સમૂઈિમા જોઈ, ઉવવાઈ પરસેવે હોઈ. ઈમ છ કાય ઓળખતો યતી, આરંભ ન કરે ન કરાવે રતી; કરતાં અનુમોદે નહિ કદા, પહેલું વ્રત ઈમ પાળે સદા. 892 બીજું વ્રત મુનિ અંગે ધરે, ક્રોધે જુઠું નવિ આદરે; લોભે ભયે હાર્સિ નહિ કદા, માને મૃષા ન બોલે સદા. 893 ત્રીજું વ્રત તે અંગિ ધરે, દાન અદત્તા નવિ આદરે; ગામનગર રાનથી તું જોઈ, થોડું ન લીએ અણદીધું સોઈ. 894 ચોથું વ્રત ત્રિહ ભેદ ધરે, દેવ મનુજ તિર્યંચ પરિહરે; ફરતી શીલતણી નવ વાડિ, કામ રૂપ નવિ પઇસે ધાડિ. 895 પરિગ્રહનો નર કરતો ત્યાગ, થોડોઘણો નહિ જોવે રાગ; સચિત અચિત નવિ રાખે જેહ, સાધ તણે પંથે કહ્યું તેહ. 896 પાંચમું વ્રત ઇમ પાળે સદા, છ નિશિભોજન નહિ કદા; અસણ પાણ ખાઈમ સાઈમા, સાધ હુઈ તે નિશિલ્ય કિમી. 897 પૃથવી પાણી તેઉ વાય, વનસપતી છઠ્ઠી ત્રસ કાય; વિરાધના એહની નવિ કરે, સૂધો પંથ જિકો આદરે. 898 લીંટી ન કાઢે ધરણી કહીં, જળના જીવ વિરાધે નહિ; વસ્ત્ર ન આંબળે તડકે નવિ ધરે, અગનિનો સંઘટ નવિ કરે. 899 નવિ ઓલ્ડવે લક્કડ નવિ ધરે, અગનિને પરગટ નવિ કરે; વીંજણી પાને ન ઘાલે વાય, પુંજણી વસ્ત્ર વારે ઋષિરાય. 900 નવિ ખૂટે વૃક્ષનું પાનડું, બીજ અંકુરે સહી નવિ અડું; ત્રસકાય કીડી કંથૂઆ, પૂંજે ડીલે ચઢ્યા જે જૂઓ. 901 પાટી પાટલે કંથુ જીવ, પૂંજી એક થળે મુકે સદીવ; . જયણા કરતાં પુણ્ય હોઈ બહુ, અજયણાએ બુડ્યા નર કહું 902 પા. 888.1 છજીવણી અધ્યયન 890.2 સદહે તેહ 896.2 સાધ તણો પંથ કહીએ તેહ 897.2 સાઈમ નીમ, ન લીઈ કીમ 899.2 અગનિને પરગટ 900.1 અગનિનો સંઘટ ટિ. 897.2 અસણ પાણ ખાઈમ સાઈમા = અશન, પાન, ખાદિમ, સ્વાદિમ એ ચાર પ્રકારના આહાર