________________
શ્રાવક કવિ ઋષભદાસકૃત
19
વઢે ગુમાની અકબરશાહ, ગઢ ચિત્રોડ ન લીધો જાય;
હિંદુ તુરક ન આપે નમી, કરે ઉંબરા વાત તિહાં સમી. ૭૪૯ બેટી માલ ગજ ઘોડે દેહ, વળો પાતશાહ ખિજમતિ લેહ;
મન મનાયું પાતશાહતણું, માણસ મોકલ્યું ગઢિ આપણું. ૭૫૦ રાણાને જઈ કર્યો જુહાર, પૃથ્વી શિદ કરાવો ખુઆર; | દીજે ધિયા નિજ ખિજમતી ઘણી, વઢી સ્યુ કરસ્યો પ્રજારેવણી..૭૫૧ જઇમલ પતા પાસે પરધાન, દૂત તણા બે કાપ્યા કાન;
કર્યા ફજેત દીધું અપમાન, તુજ પાદશાની નાઠી સાન. ૭પર માંગી બેટી હસ્તી માલ, ન દેઉં મસ્તક તણો મુઆલ; ધિય આપી જીવ્યું ધી:કાર, બોળ્યો હિન્દુનો અવતાર. ૭૫૩
(દુહા) એક પતિ ને વળી પાણિયું, રાખી શકે તિહાં રાખિ;
જે ઉતર્યું અધ પાઈક, તે ન ચઢે નર લાખિ. ૭૫૪ બાળ નનામું જીવવું. ભલી સનામી ભૂખ;
માથું જાજો નાકહ્યું, નાક મ જામ્યો ટૂંકા ૭૫૫ એક નર મુઆ તે જીવીઆ, જસ કરતિ જગિ સાર;
કરતિ ખંડિ થિર રહ્યા, ધીક તેનો અવતાર. ૭૫૬ - (ઢાળ ૩૮ – વાસુપૂજ્ય જિન પૂજ્ય પ્રકાશો – એ દેશી) ધિગ અવતાર કહું નર તેહનો, જે રણિ કાયર થાય;
જા અકબર શાહનિ તું કહીએ, વઢવો ચોપટ ઘાય. ૭૫૭ વળ્યો દૂત તે વચન સુણીને, આવ્યો અકબર પાસ; કરણ દેખાડે કર જોડીને, પૂરવવાત પ્રકાશ.
૭૫૮ ન દીએ બેટી કૈસી દમડી, દીએ જયમલ તુમ ગાલી;
લડે વિગર ચિત્તોડ ન આવે, વાત કરો સબ ખાલી. ૭૫૯ સુણી પાતશાહ કોપ્યો ત્યારે, હલ્લો કરે જ હકારે;
જળ જાવા ન દીએ ગઢ માંહિ, કણનાં નાકાં ભારે. ૭૬૦ મદાફરી મહમંદીએ અન્ન, ચિત્રોડ માંહિ વેચાય;
તવ રાજા પરજા ગઢ માંહિ, આકળ વ્યાકુળ થાય. ૭૬૧ રાણો શૈર્ય ખમે નહિ ત્યાહરે, કહે મુગલને મિલિયે;
જયમલ કહેનવમિલીએ રાજા, વરિ અગનિમાં જઈ બળીઓ. ૭૬૨ પા. ૭૪૯.૧ ચઢે ૭૪૯.૨ તરક જપે તસ ૭૫૧.૨ દીજે ઘેહ અને ખીજમતી ઘણું વઢી શ્ય
કરશો અતી ? ૭૫૪.૧ પાણિગ્યે ૭૫૪.૨ કપાઈકે ૭૫૫.૧ સમામી
