________________
૮૦
- શ્રાવક કવિ ઋષભદાસકૃત
એહવો હીર મુનીશ્વર જેહ, ગંધારમાંહિ રહ્યો નર તેહ,
મુહૂરત લીધું પ્રતિષ્ઠાતણું; દ્રાણી ધન ખરચે ઘણું. ૬૪૯ ઇણ અવસર જગમાલ ત્રષિ જેહ, બોરસદ માંહિ વયો નર તેહ;
ક્લેશ થકો પાછો નવિ ફરે, અનુકરમેં પોહતો તે આગરે. ૬૫૦ અકબરનિ કીધી અરદાસ, પૂરો પાદશાહ માહરી આસ;
વિગર ગુનહિ મુજ કીધો દૂરી, કરે જોર થતી હીરસૂરિ. ૯૫૧ તસબી મોતીની એક જેહ, હરવિજય મુજ રાખી તેહ;
અપાવીએ માહરા દીવાન, શાહ અકબર થાઓ મહિરબાન. ૬૫ર સુણી મહિર હુઓ સુલતાન, લખી લેખ આપ્યું ફરમાન;
લખતો સાહિબખાનનું નામ, ઈસ ગરીબકા કીજિ કામ. ૬૫૩ લેઈ ફરમાન ચાલ્યો તે જસે, આવી વાત ગુજરાતિ તમેં;
બીહિ સહુ આવે જગમાલ, બોલે સહુએ જુજુઓ ફાલ. ૬૫૪ એણે અવસરિ માનુ કલ્યાણ, થાનસંઘ શ્રાવકમાં જાણ;
બાર હજાર હાથ ઉપર તેહ, જાણી વાત જગમાલની જેહ. ૬૫૫ શાહ અકબરનિ તે ગૂદરે, વાત જગમાલની માંડી કરે;
હરામખોર છે એ સેવડો, દૂરિ કર્યો દડે દંડો. ૬૫૬, સૂધી રાહ ન પાળે યતી, ગુટકા કથન ન માને રતી;
તેણિ દૂરિ કીઆ ગુરુ વડે, જૂઠી વાત કરે અબ લડે. ૬૫૭ શાહ અકબૂર બોલે આપ, બેટા સો જો માને બાપ;
ચેલા સો જે ગુરુ માનિ કહિણ, નહીતર દોઉ દીજે રહિણ. ૬૫૮ કરી હુકમ લખું ફરમાન, આપ્યું શ્રાવકને દઈ માન;
લખે લેખ ખરો ગુરુ હીર, ખોટો છે જગમાલ ફકીર. ૬૫૯ અઢું ફરમાન તે હુઉં જસે, ગુજ્જરદેશ ભણી ચલાવ્યું તસિં;
આવ્યો ગંધાર માંહિ જામ, શ્રાવક સાધુ બીહે તા. ૬૬૦ નાસે પુરુષ ન જોવે ફરી, કોઈ ન રહિ નર ધીરજ ધરી;
જાયું લેખ લાવ્યો જગમાલ, તેડી જશે શ્યા હોશે હાલ.૬૬૧ પણિ જગમાલ પુ િરહી જાય, આ ફરમાન આગળથી જાય;
હર હાર્થિ તે દીધું જમેં, વાંચી હરખ્યા સહુ કો તમેં. ૬૬૨ એણિ અવસર બીજું ફરમાન, તેડાવે દિલ્લી સુલતાન;
કારણ તેહનું સુણો સુજાણ, બેઠો જરૂખે અકબર ભાણ. ૬૬૩ ચાંપા નામે શ્રાવિકા જેહ, છમ્માસી તપ કરતી તેહ;
પાલખીએ તે બેઠી સતી, વાજિંત્ર સબળાં વાગે અતી. ૬૬૪ પા. ૬૫૮.૨ જે નહિં કરિ હુઓ ન દીજિ રહિણ ૬૬૦.૨ બીહના સહુ ટિ. ૬૫૧.૧ અરદાસ = અરજ ૬૫૨.૧ તસબી = માળા