________________
૩. સ.
૧૪૨ ચરણ ધરમ આરાધવા, ઉો છું નીરધાર; કૃપા કરી આપીએ, પંચ મહાવ્રત ભાર. ૪ તુજ પસાય મુજ રાંકને, હસ્ય બહુ ગુણ સિદ્ધ અનુક્રમે તુમ સંગથી, થાયે વછીત સિદ્ધ. ૫
ઢાળ ૪ થી,
(સંયમથી સુખ પામીએ. એ દેશી. ) ગુરૂ કહે સાંભલ માહારી, વાણી અમીય સમાણી; કુંવરજી જાણી જૈનાગમ થકી, તિમ કહું તુજ હિત પ્રાણી. કું. ૧ સંયમ સુરતરૂ સેવીએ, વિનય તે તેનું મૂલ; સ્કંધ તે સુરનરસંપદા, પત્ર તે જ મૃત ફૂલ. કું. સ. ૨ ફલસમ પંચમ જ્ઞાનતા, રસ તે કરમ અભાવ; એ સંયમ આરાધતાં, હુઆ ઘણા નિષ્પાપ.
સ. ૩ ભૂજલ તેઉ વાઉને, વનસ્પતિ ત્રસકાય; મન વચ કાયે નવિ હણે, હણાવે રૂષીરાય. ચાલે જણાએ મુનિ, ઉઠે બેસે મન આણી; ભોજન શયન ને બોલવું, જ્યણ એ સવિ જાણી. સંયમમાં રતિ ઉપજે, તે સ્વર્ગ સમ હુએ સુખ; અરતિ હએ સંયમ વિષે, તસ નારક સમ દુઃખ, ગુરૂ આણાએ ચાલવું, તજવો છંદાચાર; પાલે પરમપ્રતીત , દશવિધ ધરમ અપાર. ઇદ્રિય વિષય તજી કરી, પાળવું નિર્મળ શીલ; કરમ શત્રુઓ નિર્મલવા, કરવી અનુભવ લીલ. શીતાપ મલ પરિસહ, વલી પૂજા સત્કાર; આવે અરતિ નવિ કરે, ભવ તરે તે અણગાર. પુગલ સંગે અનાદિથી, બીગડી પરણતિ દેહ રત્નત્રયી અભ્યાસથી, કરવી નિર્મળ તેહ. ધીર હોય તે ધરી શકે, નહિ કાયરનું કામ; કાયર નર જે આદરે, તે ન રહે તસ માં. સ. ૧૧
૧ મર્મ-લાજ.
- - -
- -
-
- - -
