________________
મા
શેક તણી જે વારતા, તે કેતી કહેવાય; ‘ચય તણી રચના રચી, સુખડ કાઠ મંગાય. ૧૪ ઘી ઉપર ધારા દીયે, અગર ખંડ વળી જાસ; દાઘ દેઈ શુચિ થઈ કરી, આવ્યા સયણ આવાસ. ૧૫
1. ઢાળ ૪૨ મી.
(વાલાજીના માસની દેશી.) એવડી ઉતાવળ કરીને પીઉ શું ચાલ્યા રે, વાલાજી. શું અવગુણ મુજમાંહી તમે ભાન્યામારા વાલાજી. હોઠ તણે ફૂરકારે કરૂં હું કામ. વગર ગુને રીસાઈ ન જાઓ શ્યામ.
મા, ૧ ટહીલ તમારી ચુકું નહી લગાર રે, ઉત્તર આપે એકવાર ધરી પ્યાર. હસી હસીને દિનમાં સો સે વાર રે, બોલાવતા માન દેને વારેવાર.
મા. ૨ અબોલા કિમ લીધા એણે વેળા રે, સજન વર્ગ વિલાપે એમ થઈ ભેળા; બેસવા આવે ગામ ને પરગામ રે, અશુપાત કરે તે લેઈ લેઈ નામ.
મા. ૩ ગુણ સંભારે તિમ તિમ લાગે દુખ રે, વા. એકવાર આવી દેખાડે અમને મુખ; મા. કેઈ વેળાએ એવડે હઠ નવી રાખ્યો રે, વા. દેવ અટારે મળીને કેઈ દેષ દાખે. મા. ૪ પુત્ર તમારા એ સહુ ગુણવંત રે, પુછયા વિણ ન કરે કેઈ કામ તે સત; વાતવગત મનસુબે પુછું કેનેરે, વા. તુમ જે હેતુ નહી જગમાં એહને.
મા. ૫ સાંજ સવારે હાજરીમાં નિત આવે રે, તુમ હુકમે રહે હાજર કામે જાવે; ૧ કેટલી. ૨ ચિતા.
