________________
કાગળ
.
.
.
અનુભવોના મહાસાંગરશી શાસન સમ્રાટકીને
ઈગિયાકારસંપનતી
છે.
* પ્રસંગ છઠ્ઠો
સમયઃ ૧૯૮૮ લગભગ અષાઢ સુદિનો સમય સ્થળઃ અમદાવાદવાળા શેઠ રતિલાલભાઈનું જીન, બોટાદ બપોરના લગભગ બે વાગ્યા હશે અને એક ભાઈએ આવીને પૂજ્યશ્રીને વંદન કર્યું અને સામે બેઠા. પૂ.શ્રીએ પૂછયું કે-ભાઈ, ક્યાંથી આવો છો ? આગંતુક–સાહેબજી, અમદાવાદનો છું અને ચારિત્રની ભાવના છે. પૂ.શ્રી-કેમ ભાઈ ! વૈરાગ્યનું કોઈ કારણ ? આગંતુક–સાહેબજી, સંસારના ઘણાય કડવા-મીઠા મેં અનુભવો અનુભવ્યા ને વૈરાગ્ય આવ્યો. મનમાં થયું કે હવે છેલ્લી જિંદગી ધર્મારાધના અને આત્મ ઉદ્ધારમાં વીતાવું. પૂ.શ્રી–ઘણી જ સારી વાત છે. એવામાં જનના માલિક જે પાછળ બંગલામાં સહકુટુંબ રહેતા હતા તે વંદનાર્થે આવ્યા. આગંતુકને મહેમાન સમજી વિવેક કર્યો. ચાલો પધારો ચા-પાણી કરવા. અને એ ભાઈ તૈયાર થઈ ગયા.
અનુભવોના સાગર પૂજ્યશ્રીએ એટલી જ વાતમાં આવનારને ઓળખી લીધો. મનમાં–નક્કી આ માણસ કોઈ જાણભેદુ ઠગ છે વિગેરે.
આ સમયે પૂજ્ય શાસનસમ્રાટશ્રીના અનેક પેઇન્ટીંગો બનાવનાર વઢવાણ શહેરના વતની છબીલદાસ શિવશંકરભાઈ કુદરતી રીતે ત્યાં જ હતા. એ જ્ઞાતિએ બ્રાહ્મણ હતા. કપાળમાં ત્રિપુંડ તિલક હતું. આગંતુક ગયા બાદ પૂજ્યશ્રીએ છબીલદાસભાઈને કહ્યું કે, છબીલદાસભાઈ ! આ આવનાર કોઈ બદમાશ માણસ લાગે છે. એની ચર્ચા ઉપર ધ્યાન કે
૩૯
