________________
દિહોતું જ નથી. એ ક્રિયામાં બે સાધુઓ હોય છે એમાં એક કાલગ્રાહી જ્યારે બીજા દાંડીધર.
બોટાદથી ૧૯૬૯માં ચારજણાએ ભાગંભાગ કરી દીક્ષા લેવા પ્રયાસો શરૂ કરેલ. એમાં મુખ્ય પૂજ્ય નંદનસૂરી મ, બીજા દેસાઈ કુટુંબમાંથી પૂઅમૃતસૂરિ મહારાજ, નાગર પાનાના શ્રીગુણવિજયજી મહારાજ અને બગડીયા કુટુંબના લાવણ્ય સૂરિ મહારાજ હતા. આ ચારેય બોટાદના રાજા જેવા. મહાન વિદ્વાન પણ ખરા, એમાંના ગુણવિજયજી મહારાજ કાળગ્રાહી બનેલ.
નવા ઉપાશ્રયમાં એ મુનિરાજ રાત્રે ફક્ત એક સંથારીયા ઊપર જ એક પાતળી કામળી ઓઢી ટૂંટિયું વાળી સુઈ ગયેલ. સવારે ચાર વાગે ઉઘાડા શરીરે એઓએ બે કાળ ગ્રહણની વિધિ પણ અપૂર્વ સહનશક્તિએ કરી ખરી. પરંતુ વેદનીયકર્મના પ્રબળ ઉદયે એઓને સવારથી જ તાવ આવવો શરૂ થઈ ગયો–જો કે કાળગ્રહણની ક્રિયા પણ તાવમાં જ કરેલ. મૂળ સોરઠીસિંહ જેવી માભોમના એટલે હરફ, પણ મોંમાંથી કાઢ્યા વગર સર્વક્રિયાઓ પાર પાડેલ, પરંતુ બપોર પછી તાવે ઉગ્ર રૂપ પકડ્યું. થર્મોમિટર ૧૦૪ ડિગ્રી બતાવતું હતું. રાત્રે તાવ ઊતર્યો એટલે પૂ.શ્રીએ ડાંગરવા તરફ વિહાર શરૂ કર્યો.
પાનસરમાં જૈનોનું એક પણ ધર નહીં ભોજનશાળાના અસૂર્ણતા આહાર પાણી બને ત્યાં સુધી ન વાપરવા. આ કડક સિદ્ધાંતને પાળનાર પૂ.શ્રી નાછૂટકે પાનસરથી ડાંગરવા પધાર્યા. ત્યાં ૧૫-૨૦ જૈનોના ભાવિક ઘરો હતા.
પૂ.ગુણવિજયજી મ.શ્રીને પુનઃ તાવ શરૂ થયો. પૂ.ઉદયસૂરિ આ મહારાજ પણ અનુભવોના મહાન્ ભંડાર અને આયુર્વેદના પ્રખર હિમાયતી છે
૩૪
