________________
ના ખોળામાં ૧ નંબરની ચિઠ્ઠી હતી તે પ્રતિમાજીને મૂળનાયક જ બનાવવામાં આવ્યા.
પ્રવેશને હજુ ત્રણ ચાર દિવસની વાર હતી એટલે પૂ.શ્રીએ ઈચ્છા વ્યક્ત કરી કે ચાલો, વામજ યાત્રા કરી આવીયે અને મહા શુદિ બીજની સાંજે ચાર વાગે વામજ તરફ પ્રયાણ શરૂ કર્યું. સાથે પાંચ છ શ્રાવકો પૂ.ઉદયસૂરિજી મહારાજ પૂ.નન્દનસૂરિજી, પૂ.અમૃતવિજયજી, પૂ.લાવણ્યવિજયજી આદિ સપરિવાર વામજ તરફ વિહાર શરૂ કર્યો. આમ વામજ સેરીસાથી ત્રણ સાડાત્રણ ગાઉ દૂર થાય.
ઘણા વર્ષો અગાઉ એક પટેલના ઘરનો પાયો ખોદતાં પટેલના ખેતરમાંથી સફેદ પાષાણના રૂપાંચ લગભગ સંપ્રતિ મહારાજના સમયના શ્રી આદીશ્વર પરમાત્માની ભવ્ય પ્રતિમાજી પ્રગટ થયેલ. સારાભાઈ શેઠને વિચાર આવ્યો કે એ પ્રતિમાજી સેરીસા લાવીએ અને એક સારું સુંદર નાનું શિખરબંધી જિનાલય બંધાવી એમાં મૂળ નાયકજી તરીકે સ્થાપીએ પરંતુ ગામના પટેલીઆઓનો આગ્રહ કે વામજમાં જ રાખવા. અહીં દેરાસર અમને બંધાવી આપો ગામમાં એક પણ જૈનનું ઘર નહીં. દેરાસરને કોણ સંભાળ અને ભક્તિ કરે ? પટેલીઆઓને ખૂબ ખૂબ સમજાવવા પ્રયત્નો કર્યા. પરંતુ સમજે તો પટેલ શાના? છેવટસારાભાઈએ છેલ્લું શસ્ત્ર ઉગામ્યું અને જણાવ્યું કે તમો સીધી રીતે નહીં માનો તો હું પોલીસપાર્ટી બોલાવી ભગવાન લઈ જઈશ વિગેરે.
પૂ.શાસનસમ્રાટશ્રીને આ વાતની સહજ પણ ખબર નહીં અને દર્શન કરવા પહોંચ્યા વામજ. વામજ અર્થો એક ગાઉ દૂર હશે ને ઢોલનગારાના અવાજો આવવા માંડ્યા. પૂ.નંદનસૂરિ મહારાજે પૂજ્યશ્રીને - જણાવ્યું કે સાહેબજી ગામવાળો સામૈયું લઈને આવતા હોય એમ લાગે છે
