________________
પાર્શ્વનાથ પ્રભુનો ચતુર્મુખપ્રાસાદ અને પ્રતિમાજી આકાશમાર્ગે ગુજરાતમાં લાવવામાં આવેલ. ત્રણ પ્રતિમાજી તો આવી ગયા અને એક લાવતાં સૂર્યોદય થઈ જવાના કારણે ઘારાસણ નામના ગામના પાદરમાં જ તે રહી ગયા.
આ ત્રણ પ્રતિમાજીમાં એક પ્રતિમાજી કમ્મરના ભાગથી ખંડિત હતા. અને બે અખંડ હતી. પ્રતિમાજી સાડા પાંચ ફુટ લગભગ મોટા હતા. ખંડિત પ્રતિમાજી પૂજન માટે અયોગ્ય એટલે એ પ્રતિમાજી પેઢીના હોલમાં ખાડો ખોદી ભંડારી દેવામાં આવ્યા. હવે આ બે એકસરખા પ્રતિમાજીમાંથી કઈ પ્રતિમાજીને મૂળનાયક બનાવવા એ સમસ્યા ઊભી થઈ. માકુભાઈ શેઠ, સારાભાઈ શેઠ, ચુનિભાઈ, ભગુભાઈ, પ્રતાપસિંહ અને સોમપુરા મહાશિલ્પી નર્મદાશંકર આ બધાય આ અંગે વિચારવિમર્શ કરવા પૂજ્યશ્રીની નિશ્રામાં એકત્રિત થયા.
ચર્ચા-વિચારણા કરતાં એક એવા નિર્ણય ઉપર સર્વ આવ્યા કે બંને પ્રતિમાજી ની પલોંઠીમાં ૧-૨ નંબર લખી ચિઠ્ઠી મૂકવી. બીજી એવી જ ચિઠ્ઠીઓ રૂપાની થાળીમાં રાખવી અને ભોળા ભલા નાનકડા પાંચ વર્ષની અંદરના બાળક પાસે ચિઠ્ઠી ઉપડાવવી. અને એમાં જે આવે તેને મૂળનાયકજી નિશ્ચિત કરવા. થાળીમાં ચિઠ્ઠીઓ રાખવામાં આવી અને એક બાળકને બોલાવવામાં આવ્યો અને એને નક્કી કર્યા મુજબ સૂચન કર્યું. સૂચન કર્યા મુજબ એ બાળકને સાત નવકાર ગણવા ચાલુ કરાવ્યા અને સાતમો નવકાર જ્યાં પૂરો થયો કે પવનના જોરે એક ચિઠ્ઠી થાળીમાંથી ઉડીને બહાર પડી. પૂજ્યશ્રીએ તરત કહ્યું કે શાસનદેવે
પોતે જ ફેંસલો આપી દીધો છે. બહાર આપેલ ચિઠ્ઠી ઉઘાડો અને જે આ નંબર હોય તે નિર્ણય કરો તો ૧ નંબર ચિઠ્ઠીનો આવ્યો અને જે પ્રતિમાજી કે
૨૬
