________________
કાપરડાજી પધારો.
બે-ચાર દિવસ રોકાઈ પૂ. શ્રી કાપરડાજી પહોંચ્યા. જમીનથી ૯૫ ફુટ ઉંચાઇવાળા સાતમાળના આ ભવ્ય જિનાલયની આવી હાલત જોઈ એમનું હૈયું હચમચી ગયું. કાળબળે એ મહાનું જિનાલય ઘણી ધોરી વિનાનું બની ગયેલ. એ જિનાલયમાં એક બાજુ બટુકજી ભૈરવની મૂર્તિ બેસાડવામાં આવેલ બીજી તરફ ઓટલા ઉપર ચામુંડા–કાળકામાતા-હનુમાનજી વિગેરે દેવોના સ્થાનો થયેલાં ગામના અને ગામની આજુબાજુ ૧૦–૧૦ગાઉના લોકો ત્યાં આવે બાધા આખડી છોડે–નાના છોકરાઓના ભૈરવજીની સામે વાળ ઉતારે અને કયારેક ચામુંડા–કાળકાદેવી સામે બકરાના ભોગ પણ ચઢે. આ બધું જોઈ પૂ.શ્રીની આંખો આંસુઓથી ભીંજાઈ ગઈ. અરે આવા મહાનતીર્થની આવી ઘોર આશાતના ! કાળનો જ પ્રભાવ સમજવો.
એક ઉક્તિ છે કે – વદ પછી સુદ જરૂર આવે છાયા પછી તડકો પણ જરૂર આવે રાત પછી દિવસ પણ આવે છે.
આ વખતે જોધપુરથી વકીલ જાલમચંદજી વકીલ કાનમલજી પટવા શ્રીસમરથ મલજી વિગેરે આગેવાનો પૂ.શ્રી ને વંદન કરવા આવેલા.
પૂ.શ્રી સાથે ૨૫ જૈન સગૃહસ્થો હતા. બાજુના ભાવિ ગામના એક ગૃહસ્થ જાવંતરાજજી પણ વંદના અર્થે ત્યાં આવ્યાં. એમણે પૂ.શ્રી અને એમની સાથેના સમુદાયની ભારોભાર પ્રશંસા સાંભળેલ. કાપરડાજી દેરાસરની ચારે તરફ મજબુત ઊંચો ગઢ હતો. ગામના તળાવના તરફ એક મોટો દરવાજો હતો પણ એ બંધ રહેતો હતો. પૂર્વદિશાનો દરવાજો ચાલુ હતો. દરવાજા પાસે બે દિવાનખાના અને અંદરના ભાગમાં દરવાજાની બન્ને તરફ મોટા ઓટલા જેવું હતું. પરંતુ પૂર્વદિશામાં બે પ્રદેરી અને એમાં ચામુંડાદેવી અને ભૈરવનાથ ઘણા સમય પહેલા કોઈએ
૧૩
