________________
શ્રાવકસંઘ
૧૫૧
(૫) પિતાના શીલમાં સહેજ પણ ઊણપ આવવા ન દેવી અને (૬) આયશ્રાવકને શોભે એવી સમ્યક્ દષ્ટિ રાખવી. ”
આ સમ્યફ દૃષ્ટિનું ભગવાને ઘણું વિવેચન કર્યું છે, તે અહીં સવિસ્તર આપવાની જરૂર જણાતી નથી. આ ઉપદેશને અંતે તે ભિક્ષુઓએ ભગવાનના ભાષણને અભિનંદન કર્યું
આનો અર્થ એ થાય છે, કે એ ઝઘડે ત્યાં ને ત્યાં જ પતી ગયો. નહિ તે ભગવાનના ભાષણનું તે ભિક્ષુઓએ અભિનંદન શા માટે કર્યું હોત? મહાવગમાં અને ઉપસ્લેિસસુત્તમાં તે ભિક્ષાએ ભગવાનનું અભિનંદન કર્યાનો ઉલ્લેખ નથી; તેઓ ઝઘડતા જ રહ્યા અને તેમનાથી કંટાળીને ભગવાન ત્યાંથી નીકળીને પ્રાચીન વંસદાવ વનમાં ગયા એવું ત્યાં કહ્યું છે. આ પરસ્પર વિરોધને મેળ કેવી રીતે બેસાડવો?
અંગુત્તરનિકાયના ચતુઝનિપાતમાં ૨૪૧મા સુત્તમાં આ પ્રમાણે છે:
એક વખત ભગવાન કૌશામ્બી આગળ ઘોષિતારામમાં રહેતા હતા, ત્યારે આયુષ્માન આનંદ તેની પાસે આવીને નમસ્કાર કરીને એક બાજુએ બેઠે. તેને ભગવાને પુછયું, “હે આનંદ, પેલો ઝઘડે પત્યો કે નહિ ? ”
આ–ભદન્ત, ઝઘડે કેવી રીતે પતે? અનુરુદ્ધને શિષ્ય બાહિય જાણે સંઘભેદ કરવા જ પ્રવૃત્ત થયા છે; અને અનુરુ દ્ધ તેને એક શબ્દ પણ કહેતા નથી.
ભ.—પણ, આનંદ, અનુરુદ્ધ સંઘના ઝઘડા પતાવવામાં ક્યારે હાથ ઘાલે છે? તું અને સારિપુત્ત મેગ્નલ્લાન જ એ ઝઘડાઓ પતાવે છો ને?
આ ઉપરથી એમ જણાશે કે આ ઝઘડે બાહિત્યને લીધે ઉત્પન્ન થયા, અને વધવા પામે. અને તે મટાડવા માટે ખુદ ભગવાનને પ્રયત્ન કરવો પડ્યો. તે ભિક્ષુઓની સભામાંથી ભગવાન કેટલોક સમય બીજે નીકળી ગયા હોય, તો પણ એ ઝઘડે કૌશામ્બીમાં જ પત્યો હોવો જોઈએ.
