________________
दान ऊपर-रत्नचूडकुमारनी कथा "हे वत्स, तुं हमणां मने तारा पितानुं मान अपाव." रोहक बोल्यो, "जो तुं मारी बराबर बरदास करे, तो हुँ तने पिता- मान अपावं. ते सिवाय कदि पण नहीं." त्यारे रूक्मिणीए कह्यु, "वत्स, हुं तने हमेशां दिवसे त्रणवार भोजन आपीश अने एकवार स्नान करावीश. जो तेम न करूं, तो मने देवना सोगन छे." ते पछी पोतानी अपरमाताने मान अपाववा रोहके एक वखते पोताना पिता प्रत्ये पडछायाने उद्देशीने कह्यु के, "जुओ, आ कोई पुरुष आव्यो छे." ते सांभळी पिता कुशीलवे विचायु के, "आ पुत्रे प्रथम जे पुरुष दर्शावेलो ते पण आवो ज पुरुष हशे. तेथी मारी प्रिया रूक्मिणी सर्व रीते निर्दोष छे." ।।८००।। आq विचारी त्यारथी कुशीलव पोतानी प्रिया रूक्मिणी उपर रागी थयो. बुद्धिने वश थई गयेली रूक्मिणी ते पछी रोहकनी भक्ति करवा लागी.
एक वखते रोहक पोताना पितानी साथे उज्जयिनी नगरी जोवाने गयो. त्यां पिताए तेने जणाव्यु के, "हे वत्स, उज्जयिनी नगरीमां मने घणी वेळा लागशे, तेथी तारे पाछा वळतां सिप्रा नदीनी वच्चे रोकावू." रोहक ते प्रमाणे कबूल करी अति विशाळ एवी उज्जयिनी नगरी जोई पितानी राह जोवाने सिप्रा नदीमां जईने बेठो. ते नदीमां बाळक्रीडाने वश थई तेणे बधी नगरी नदीनी रेतीवती बनावी. पछी जेवामां त्यां ते रह्यो हतो, तेवामां अरिकेशरी नामे राजा त्यां आवी चड्यो. राजाने नजीक आवेलो जोई रोहक क्षोभरहित थईने बोल्यो, "हे नाथ, जाणे अनाथ होय तेवी आ मारी नगरीने केम भेदी नाखो छो?" रोहकनुं आवं उदार वचन सांभळी राजाए आगळ जोयु. त्यां रेतीनी बनावेली पोतानी रमणीय नगरी तेना जोवामां आवी. ते रोहकनुं सार्थक वचन सांभळी अने तेनुं अद्भुत विज्ञान जोई 'आ बाळक बुद्धिमान छे' एम जाणी ते चित्तमां चमत्कार पामी गयो. पछी राजाए पोताना सेवकोने पूछ्युं के, "आ बाळक कोण छे अने कोनो पुत्र छे?" सेवकोए का के, "आ कुशीलव नामना नटनो रोहक नामे पुत्र छे." पछी राजा बीजे मार्गे जई अने बहार क्रीडा करी हर्ष पामतो पोतानी नगरीमा गयो अने ते बाळक रोहक पण पोताने गाम गयो. राजा अरिकेसरीने चारसो अने नवाणुं मंत्रीओ प्रथमथी हता अने हवे ते एक महामंत्रीने राखवा इच्छतो हतो. चालाक राजाए ते रोहकनी बुद्धिथी परीक्षा करवा माटे कोई एक सेवकने नटगाममां मोकली त्यांना लोकोने आ प्रमाणे कहेवडाव्यु. "अमारे निवास करवा माटे एक वस्तुनो बनेलो विस्तारवाळो, उंचो अने स्तंभ वगरनो एक प्रासाद करावो." आवो राजानो अशक्य आदेश मानी नटगामना बधा लोको
श्री विमलनाथ चरित्र - प्रथम सर्ग
56