________________
प्रथम व्रत उपर नपशेखरनी कथा ।
सौभाग्यमंजरी वखत गुमावी शकती न हती. ते कुमारिकाना नेत्र उपर पत्रो बांधी तेणीने तेणे आखरे साजी करी दीधी. "विबुधानां वचो निष्फलं नैव जायते।।" देवताओनुं वचन कदीपण निष्फळ थतुं नथी. पछी नरकेसरी राजाए ए विचित्र गुणवाळा राजपुत्रने अर्धा राज्य सहित पोतानी पुत्री हर्षथी अर्पण करी. पछी कुमार नृपशेखर राजानी रजा लई हाथी तथा अश्वोथी युक्त थई पोतानी पत्नी साथे पोतनपुर जवा नीकल्यो. पिता अरिमर्दने पुत्रनो पुरप्रवेशोत्सव कराव्यो अने ते प्रख्यात पुत्रने पोताना अद्भुत राज्य उपर स्थापित कर्यो. पछी पोते तरत ज चित्तने स्वस्थता आपनारी दीक्षा लीधी. "महान्तो हि प्रकुर्वन्ति, सदा कालोचितां क्रियां ।।५९।।" महान् पुरुषो हमेशां समयने घटे तेवी क्रिया करे छे.
राजा नृपशेखरने कनकसागर नामे मंत्री हतो. तेने एक मंगळ नामे 'वक्ररूपवाळो पुत्र हतो. तेनी डोक ऊंटना जेवी, दाढी मूंछ बकराना जेवा, पग सूपडाना जेवा, पेट श्वानना जेवू , मुख डुक्करना जेवू अने दांत उंदरना जेवा हता. आवा कुरूपथी ते पृथ्वी उपर हास्यनुं स्थान थई पड्यो हतो. एथी राजा पण तेनी विशेष अवज्ञा करतो हतो. एक वखते राजाए ते मंगळने गधेडा पर बेसाडी अने आखा नगरमां फेरवी दुःखी करी वनमां काढी मूक्यो. त्यां तेणे कोई तापसना आश्रयमां जईने तापसीदीक्षा लीधी. दुःखथी वैराग्यने पामेला अने वनमां उत्तम तप करवा लाग्यो. ते मंगळनुं वक्रपणुं अने शून्य वास त्यां थयो. क्षमाना पुत्रनी ते स्थिति लोकोमा हास्यकारक थई पडी. ते केटलेक वखते मृत्यु पामी वायुकुमार देवतामां उत्पन्न थयो, धर्म सर्व स्थितिमां सुखदायक ज थाय छे.
एक वखते नृपशेखर राजा महेलना गोख उपर बेठो हतो, तेवामां तेणे हर्षथी चैत्यपरिपाटी करता सर्व संघने जोयो. तत्काल तेणे पोतानी पासे रहेला एक माणसने पूछ्युं के, "आजे केवो दिवस छे के जेथी आ निर्दोष संघ उत्सववडे देवताओने पूजे छे?" तेणे कडं, "देव! आजे उंची जातनुं चातुर्मासिक पर्व छे, तेथी आ श्रावको जगतमां रमणीय एवी जिनपूजा करे छे." तेनां आवां वचनो सांभळी राजाने जातिस्मरण थई आव्यु. तेथी ते ते दिवसे जीवरक्षा करवामां विशेष तत्पर बन्यो. "हुं सागार छु, तो पण आ चातुर्मासना पर्वमां त्रस 1. पक्षे मंगळग्रह पण वक्ररूपी कहेवाय छे. 2. मंगळग्रहमां वक्रपणुं छे अने ते शून्य
आकाशमां वास करनारो छे, ते क्षमा-पृथ्वीनो पुत्र छतां हास्यजनक स्थितिने पामे छे. आ मंगळ वक्र अने शृन्य स्थळे वास करनारो हतो अने क्षमा-सहन शीलतावाळो थयो. तापस थयो ते पण हास्यकारक स्थितिवाळो थयो हतो.
श्री विमलनाथ चरित्र - पंचम सर्ग
293