________________
स्वयंभू वासुदेव- चरित्र भयने लईने पुरुषो क्यां जईने निश्चिंत रही शके तेम छे? कारण के जुवो, ते महाराजा मेरक अर्धचक्री थयेला छे. कदि जो कोई पोताना मननी कल्पनाना गर्वथी तेनी सामे थाय तो ते जरूर समुद्रमा साथवानी मुष्टिनी जेम छिन्नभिन्न थई जाय छे. मंत्र तथा तंत्रमां चतुर एवा ते मेरकने जोईने 'द्विजिह्व-सर्प पण पोतानुं मुख फाडवाने समर्थ थई शकतो नथी, तेथी आपना आ राज्य उपर कोईपण अन्यायी राजा आवी शके नहि, तेवा लाभने माटे आप शंका छोडी दई अमारा राजा मेरकने बमणो दंड आपो." आवां वचन सांभळी स्वयंभूए ते उत्तम मंत्रीने आ प्रमाणे कडं, "अरे! तुं जे कहे छे, ते उपरथी तुं वधारे बोलको लागे छे, तेथी तुं जड हृदयवाळो छे. जो तारे ठेकाणे कोई बीजो होत, तो हुं तेने शिक्षा आपत; पण तुं दूत, पण तुं दूतरूपे विशिष्ट रूप छे, तेथी हमणां तुं वध करवाने योग्य नथी. अरे! अमारा पिताने माटे शुं कहेवू? परंतु अमो ए ज बधुं ग्रहण करी लीधेलुं छे, कारण के राजपुत्रोने एवो कुळ क्रम चाल्यो आवे छे. तुं स्थिर थईने जो के, अमोए केटलुं छीनवी लीधुं छे? हजु अमो तो बधी पृथ्वी लई ले|, कारण के आ पृथ्वी वीरभोग्या छे. वनमा जेम एकलो पण सिंह गजेंद्रोना युथने हणे छे अने सूर्य पण ग्रह वगेरेना उत्तम तेजना समूहने टाळी नाखे छे, तेवी रीते हुँ एकलो पण रणभूमिना आंगणामां सर्वे स्वेच्छाचारी शत्रुओने हणी नाखीश. तो जो मारी साथे भद्र होय तो तेनी शी वात करवी? मारा पिता अने मारा ज्येष्ठ बंधु जेने माटे पोतानं स्वाभाविक बळ दर्शावे तेवो मेरक तो शा हिसाबमां छे? स्वयंभू तो पोते पीडा रहित बनी आ पृथ्वीना भारने पोतानी जाते ज ग्रहण करी ले तेवो छे. कोई पण वडिल वगेरे दया लावीने तेने आपे एम नथी. आ भरतार्द्ध पूर्वे पण तेना बापदादानुं न हतुं, तेणे पोतानी भुजाना बळथी लीधुं छे, हुं पण तेवी ज रीते ग्रहण करी लईश. देडकाना जेवा बीजा अनेक पुरुषोने मारवानी शी जरूर छे? हुं तो ते सर्पना जेवा एक राजाने ज भुजबळथी मारी नाखीश." आवा तेनां वचनो सांभळी मंत्री भयभ्रांत हृदयवाळो थईने तत्काळ त्यांथी चालतो थयो. अग्निनी पासे वाघ पण रही शकतो नथी.
आ सर्व वृत्तांत ते मंत्रीए एकांते आवी पोताना राजा मेरकने कह्यो, आथी ते पवनवडे अग्निनी जेम क्रोधथी प्रज्वलित थई गयो. तरत ज तेणे निशाननो नाद करी प्रस्थान मंगळ कयु. प्रधानोए घणो वारवा मांड्यो तो पण ते द्वारिका उपर चालतो थयो. आ समये हर्षथी युद्धमा जवा तैयार थयेला पोताना 1. द्विजिह्व-सर्प पक्षे दुर्जन.
श्री विमलनाथ चरित्र - चतुर्थ सर्ग
278