________________
धर्मरुचि मनिनी कथा
धर्मरुचि मुनिनी कथा कोईएक गच्छमां नामथी अने गुणथी धर्मरुचि नामना मुनि हता. तेमनुं हृदय सदाचारनो विचार करवामां चतुर हतुं. तेओ ग्रीष्मऋतुमां अट्ठम वगेरे तप करी अभिग्रहने ग्रहण करवामां आदरवाळा थई अने इंद्रियोनो जय करी परिषहोना समूहथी पोताना आत्माने आतापना आपता हता. एक वखते बीजे गाम विहार करी जता एवा तेओ कोई जंगलमां आवी चड्या. त्यां क्षुधा अने तुषानी बाधाथी तेमना प्राण कंठे आवी गया. आ वखते ते जंगलमां कोई व्यंतरी वनदेवीए बे वैक्रिय पुरुषो उत्पन्न कर्या. तेओमा एकना हाथमां कांजीथी भरेलुं तुंबडुं विकुव्यु, ते पुरुषे बीजा पुरुषने का, "अरे भाई, आ कांजी पीजा" "हुं तृषातुर नथी" एम तेणे जवाब आप्यो. पछी ते बोल्यो "आ कांजीनो भार कोण उपाडशे?" त्यारे पेलाए कडं "आ साधुने आपी दे अथवा जमीन उपर फेंकी दे, मारे फरीवार ते कांजीनु कांई काम नथी." ते सांभळी तेणे धर्मरुचि मुनिने का, "जो तमारे काम होय तो आ कांजी ल्यो. आ तृष (छाल्ला)नुं पाणी छे, जेथी तमारे छोडी दीधेला भिक्षाना आहार जेवू थशे." पछी ते मुनिए तेने उपयोग आपी जोई ते केव॒ द्रव्य छे, तेनो विचार कर्यो. तत्काळ मुनिए विचार्यु के, "आ कांजीमां खुशबो आवे छे, तेथी ते कांजी नथी वळी ग्रीष्मऋतुमां पुष्पिका वगर आबु कांजीक मळवू मुश्केल छे." आईं विचारी तेणे ते बंने पुरुषोनुं दृष्टिथी . आदरपूर्वक अवलोकन कयु. त्यां ते बंने नरो 'अनिमेष दृष्टिवाळा अने जेमना चरण जमीनने लागेला नथी एवा जोवामां आव्या. ते उपरथी अभ्याहृत वगेरे दोषनो मुनिने भय लाग्यो. एटले ते तेमणे ग्रहण कयु नहि. ते समये ते व्यंतरी प्रत्यक्ष थई अने तेणीए मुनिने कर्वा के, "जेणे पिपासानो परीषह जीत्यो छे, एवा तमने धन्य छे." आ प्रमाणे मुनिनी स्तुति करी अने नमस्कार करी ते देवी अदृश्य थई गई, पछी ते धर्मरुचि मुनि अहंकार रहित थई पृथ्वी उपर विहार करवा लाग्या. हे विचक्षणमुनि, आवी रीते एषणा समिति पाळवी के जेथी शुद्ध आहारना सेवनथी तमारी कायानी शुद्धि थाय.
जे वस्तु दृष्टिथी जोईने अने पछी रजोहरण वगेरेथी पुंजीने लेवामां आवे अने मूकवामां आवे, ते चोथी आदानसमिति कहेवाय छे. ते आदानसमितिने नहीं पाळवाथी जेवा दोष थाय छे, तेम तेने पाळवाथी तेवा गुण थाय छे, ते सोमिलाना दृष्टांत उपरथी साधुए तरत ज जाणी लेवू जोईए. 1. आंखना पलकारा न थाय तेवी दृष्टि. श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग
203