________________
वरदत्तनी कथा जीवित वहालं होय छे. तेने माटे का छे के, अपवित्र-विष्टामा रहेला कीडाने अने स्वर्गमा रहेला इंद्रने जीववानी आकांक्षा सरखी ज होय छे अने ते बंनेने मृत्युनो भय पण सरखो ज होय छे. ईर्या (समिति)ने पाळतां मने जे थवा- होय ते भले थाय. धर्मवाळा उत्तम पुरुषने जीवित अने मृत्यु सरखा होय छे."1 आ प्रमाणे चिंतवतो ते मुनि जेवामां हळवे हळवे जता हता तेवामां पेला हाथीए दोडीने तेमने सूंढवती पकड्या. पछी तेमने आकाशमां दूर उछाल्या. ते वखते नीचे पडतां तेमणे विचायु के, "मने धिक्कार छे के, मारा शरीर नीचे देडकीओ कचडाईने मरी जशे. चारित्रधारी मुनिए सर्वथा नित्ये जीवदया पाळवी जोईए. एक सूक्ष्म पण जीवनी हिंसा न करवी जोईए तो पछी पंचेंद्रिय जीवोनी हिंसा शी रीते थाय? गृहस्थ श्रावको पण निरपराधी त्रस जीवोने हणता नथी तो पछी हुं मुनि थई जाणतां छतां जो तेवा जीवोने हणुं तो मारो जन्म, दीक्षा अने तेवी शिक्षा साक्षात् निष्फळ थई जाय, तेम ज जे हुं शास्त्र भण्यो ते पण तेनी माफक वृथा थाय." आ प्रमाणे चिंतववा मुनिने ज्ञानथी जाणी लईने देवताए पडता झीली लीधा. अने पोतानुं स्वरूप प्रगट कयु. तेणे मुनिने नमी आ प्रमाणे स्तुति करी. "हे महामुनि, दृढ धर्मवाळा एवा तमने, तमारा गोत्रने अने मातापिताने धन्य छे. वळी अमारा स्वामी इंद्र देवसभामां तमारी प्रशंसा करे छे, तो बीजाओ, शुं कहेवू? आ यतिधर्म ज बलवान् अने जयवंत छे." ईत्यादि वचनोथी स्तुति करी ते देवताए कह्यु के "उपयोग सहित एवा तमे कांईपण ईच्छित वर मांगी ल्यो." वरदत्त मुनि बोल्या-"हे सुरोत्तम, तमे विचार करो के, सर्व संगनो त्याग करनारा एवा मने गमे तेवो श्रेष्ठ वर शा कामनो छे?" देव बोल्यो-"देवनं दर्शन निष्फल थतुं नथी, माटे तमे मारी पासेथी कांई उत्तम वर जलदी मागी ल्यो." मुनि बोल्या- "हे देव, जो तमारे वर आपवानो आग्रह होय, तो हुँ एवो वर मागु छु के, तमे मिथ्यात्वने छोडी सम्यक्त्वनो आश्रय करो. कारण के तमे त्रण जगतमां विबुधना नामथी प्रसिद्ध छो." ।।९००।। मुनिना आ वचनथी ते देवताए पोताना हृदयमां सम्यक्त्वने धारण कयु अने मुनिने तेमना बंने चरणमां वळगी खमाव्या. पछी ते देवे रोष छोडी स्वर्गमां जई ते मुनीश्वर- सर्व चरित्र . सहर्ष थई इंद्रने निवेदन कयुं."
___ आ प्रमाणे सर्व स्थळे समतायुक्त अने शुभ ध्यानरूपी जलथी सिंचन थयेला ते वरदत्त मुनिए इंद्रादिक देवोए वंदन कर्या छतां पण मद न कर्यो. हे 1. अमेध्यमध्ये कीटस्य, सुरेन्द्रस्य मुरालये । समाना जीविताकाङ्क्षा, तुल्यं मृत्युभयं द्वयोः।।८८७।।
श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग ।
196