________________
भावतत्त्वना स्वरूप उपर चंद्रोदरनी कथा रीते छे? ते समज, तुं मंत्री छे अने हुं प्रकृति रूप छु. कर्मनो कर्त्ता अने भोक्ता तुं पोते ज छे, माटे ते पोते करेला कर्मने तुं पोते ज भोगव. ते जे अन्नपान वगेरे मने आप्युं छे, ते जेम लोको पोताना मातापिताने संतोषवा अर्थे बीजने सारं भोजन आपे, तेम तारा पोताना हितनी खातर आप्युं छे. संयोगना संबंधमां जे कर्ता होय ते ज कर्मनुं फल भोगवे छे, बाकी इष्ट जनोने तो केवळ चिंतानो ज संताप थाय छे. जे हाथ अन्याय करे ते ज हाथ ते अन्यायने सहन करे छे. जे चरण अन्याय करे, ते चरण ज अन्यायने सहन करे छे. मारी आगळ आ वात जो तें पहेलां कही होत तो हुँ बळवडे चरण वगेरेथी ते राजा पासेथी तारो छूटको करावत, पण हवे माराथी कांई थई शके नहीं. तेथी तारे मारूं पडद्म छोडी देवू, नहीं तो तुं दुःखी थईश." नित्यमित्रनां आवां वचन सांभळी ते शुद्धबुद्धि मंत्रीए रुदन करवा मांड्यु. तेवामां त्यां पेलो पर्वमित्र सत्वर आव्यो. तेणे तेने दुःखी जोयो. मंत्रीए ते पर्वमित्रनी आगळ पोतानो सर्व वृत्तांत निवेदन कर्यो, ते सांभळी पर्वमित्र बोल्यो, "हे वयस्य, तुं भय पामीश नहीं, हुं सर्वस्व अर्पण करीने पण तारी रक्षा वेगथी करीश." आ प्रमाणे कही तेने स्वस्थ कर्यो. एटले ते क्षणवार निर्भय थईने रह्यो. तेवामां पेला नित्यमित्रे आवी गळे पकडी तेने बहार काढ्यो, एटले राजा उग्रशासनना दुष्ट करवाळा ते सेवकोए ते मंत्रीने हाथे पकडी लीधो. ते जोई पेला पर्वमित्रे तेनो सत्कार कर्यो अने ते राजाना सेवकोने का के, "तमे दयाळु थई तेने ठेकाणे मने लई जाओ." ते पर्वमित्रनुं वचन मान्यु नहीं अने ते राजसेवको तेने लई गया. तेथी ते पर्वमित्र दुःखी थयो अने पेलो नित्यमित्र जाणे दीकरीनो विवाह करीने नीरांते सुतो होय तेम निश्चिंत बनी गयो. पछी राजसेवको ते दीन एवा शुद्धबुद्धि मंत्रीने एक कूवानी पासे लई गया. ते कूवो जोतां ज ते भयभीत थई मनमा खेद पामी विचारवा लाग्यो, "अरे! पेला विश्वहिते मने विश्वने हितकारी वचन कडं हतुं के, दुःखने वखते लोकनाथ पुरुष घणी मानसिक पीडामांथी तारी रक्षा करशे. अत्यारे मने एवो ज दुःसहकाळ प्राप्त थयो छे, तेथी हवे मने ते भगवान् लोकनाथ ज शरण रूप थाओ." आ प्रमाणे ते मंत्री शुद्धबुद्धि चिंतवतो हतो, तेवामां ते लोकनाथनी आज्ञाथी चंद्रहास खड्गने धारण करनारा केटलाएक पुरुषो उत्तर दिशामांथी आवी पहोंच्या तेमणे ते मंत्रीनी समीपे आवीने पेला उग्रशासन राजाना योद्धाओने हठथी कडं के, "आ पुरुषने छोडी द्यो तमे हथीआरो उगामी अहिं शा माटे रह्या छो? अथवा अमारी साथे युद्ध करो. अमे सत्पुरुषोए मानेला लोकनाथना पुरुषो छीए आ मंत्रीने लेवाने
श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग
152