Page Text
________________
श्री धर्मतत्त्व उपर अमरसिंहनी कथा गयो, तेवामां कोई ब्राह्मणे लावेलो बकरो तेना जोवामां आव्यो. पोतानी भाषामां बें बें करतो ते दीनमुखवाळो बकरो जोई गुणोथी उत्तम एवा अमरसिंहे तेने ब्राह्मण पानेथीं छोडाव्यो. तो पण ते बकरो प्रथमनी जेम में बें करवा लाग्यो, त्यारे कुमारे ते ब्राह्मणने पूछ्युं के "तुं आ बकराने क्या लई जाय छे?" ब्राह्मणे उत्तर आप्यो के, "आ बकराने यज्ञना काम माटे लई जाउ छु." "ते करवाथी तने सुं फळ मळशे?" कुमारे पूछ्यु. "ते यज्ञ करवाथी मने स्वर्ग मळशे." ब्राह्मणे तेम उत्तर आप्यो. ते सांभळी राजपुत्र पुनः बोल्यो, "जो जीववध करवाथी स्वर्ग मळे, तो पछी केQ काम करवाथी नरक मळे?" ब्राह्मणे कडं-"वेदमां कहेली हिंसा स्वर्गने माटे ज थाय छे." आ अरसामां कोई एक मुनि त्यां आवी चड्या. मुनिने देखी अमरसिंहे कयुं, "हे मुनिराज, अमारे बनेने वाद थयो छे, तेनो निर्णय आप करशो." ब्राह्मण बोल्यो, "ते बराबर छे, बेनी वच्चे थयेला वादने त्रीजो माणस ज पतावी शके छे, पण जो आ बकरो पोते ज अंधाणी आपे तेवू ज्ञान मारी आगळ कहेशे तो ज ते पती शकशे." पछी ते ज्ञानी मुनिए प्रतिबोध आपवानी इच्छाथी ते बकरानो पूर्व भव जाणी लई तेने आ प्रमाणे का, "अरे! तें ज खाडा खोदाव्या हता, वृक्षो पण ते ज रोपाव्या हता अने 'यज्ञ करवाथी स्वर्ग मळे छे.' ए पण तेज कडं हतुं. हवे अत्यारे शुं जोईने तुं बेंबें करे छे?" ते मुनिना आवा आ वचनो सांभळी ते बकरो मौन धरीने रह्यो. ते जोई । अमरसिंह बोल्यो के, "तमारा वचनथी आ बकरो मौन धारीने केम रह्यो?" अनगार बोल्यो, "हे राजकुमार, आ बकरो आज ब्राह्मणनो रुद्रशर्मा नामे पिता हतो, तेणे आ सरोवर खोदाव्युं हतुं. तेनी पाळ उपर वृक्षो रोपाव्या हता अने 'यज्ञो प्ररूप्या हता. ते अधम मृत्यु पामीने आ बकरो थयो छे. तेमणे पूर्वे यज्ञमां बकरो मार्यो हतो, तेथी ते पोताना करेला कर्मथी अपराधी थई पांच वखत आवी रीते बकरो थयो छे. आ छट्ठा भवमां अकाम निर्जरा थवाथी तेने जाति स्मरण थई आव्युं छे, तेथी दुःखवडे दग्ध थयेलो ते आ पोताना पुत्रने कहे छे के, हे पुत्र, तुं मने शा माटे मारे छे? हं तारो पिता डूं, जो तने प्रतीति न आवती होय, तो तारी परोक्षे जमीनमा दाटेला द्रव्यनो निधि तने बताq." मुनिना आ वचन सांभळी ते ब्राह्मण बोल्यो, "जो तमे कहो छो, ते सत्य होय तो हुं आजथी हिंसा छोडी दउं अने तमारो श्रावक थई जाउं." ब्राह्मणना आ वचन सांभळी मुनिए ते बकराने उद्देशीने कयुं, "हे पशु, तुं ते द्रव्यनो भंडार बताव अने आ संसार 1. यज्ञ करवाथी स्वर्ग मळे छे, एवं मुग्धजनोने समजाव्यु हतुं. श्री विमलनाथ चरित्र - द्वितीय सर्ग
:115
| SR No. | 005931 |
| Book Title | Vimalnath Prabhunu Charitra |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jayanandvijay |
| Publisher | Guru Ramchandra Prakashan Samiti |
| Publication Year | |
| Total Pages | 378 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 7 MB |