Page Text
________________
. शीलव्रत उपर शीलवतीनी कथा अलंकारो में लई लीधा. ते गुणने लईने तमारा जेवाए मने आ स्थितिए पहोंचाडी. वळी आ कागडो पण कहे छे के, "तमे मारी पासेथी दशलाख सुवर्णनो भंडार ग्रहण करो अने आ करंबो मने आपो." ते उपरथी हुं आ कागडाने निवेदन करुं छु के, "हुं ते सुवर्णना भंडारने ग्रहण करीश नहीं, कारण के आ शेठे मने विना अपराधे स्थान-घरनो त्याग कराव्यो छे. का छे के, 'एकवार अपराध करनार सर्वने (सुधारवाना साधनरूप) स्थान आपq. दांत बीजीवार पडे छे, त्यारे तेमने मुख पण छोडी दे छे." वधू शीलवतीनां आ वचनो सांभळी जेनां अनेक रूंवाडां खडां थयां छे एवो ते रत्नाकर शेठ आ प्रमाणे बोल्यो, "वत्से, तमे जे रात्रीनो वृत्तांत कहो छो, ते शुं सत्य छे?'' शीलवती बोली, "हा, ते सत्य ज छे. जो तमे ते मानता न हो, तो आ कागडाना वचननी खात्री करो, जेथी तमोने पाछळना वृत्तांतनो पण निश्चय थाय." पछी रत्नाकर शेठे ते कागडाने करंबो आप्यो, एटले ते पक्षीए ज्यां भंडार हतो, ते भूमि बतावी. ते पृथ्वीमांथी खोदी काढेलो द्रव्यनो निधि शेठे हर्षित हृदये ग्रहण करी लीधो. पछी जाणे लक्ष्मी होय अथवा पोतानी कुळदेवी होय तेवी शीलवतीने मानतो रत्नाकर शेठ तेणीने रथमां बेसाडी चालतो थयो अने तेणे रस्तामा प्रथमना संशयो पूछ्या. शीलवतीए ते बधा संशयोना खुलासा आ प्रमाणे कर्या. "जे गाममां आपणे बंनेने भोजन वगैरेनी बधी सामग्री मळी, ते गामने उज्जड केम कही शकाय? जे घायल थयेला पुरुषने तमे चोर कह्यो हतो, ते पुरुष कुटायेलो हतो. कारण के जे पुरुष भयथी पलायन करे छे, तेवा सत्त्वहीन पुरुषना पृष्ट उपर प्रहारो लागे छे. तेथी तेवो पुरुष कुहित-कटायेलो कहेवाय छे. जे नगरने में उज्जड कडं हतुं, तेनुं कारण ते नगरमां स्वजनो न होवा, हतुं. ज्यां कोई स्वजन न होय, त्यां वास करवो न जोईए. तमे वृक्ष नीचे रह्या हता, पण डाह्या पुरुषे रात्रे वृक्ष नीचे रहेवू न जोईए. कारण के त्यां रहेनारा माणसोने प्राये सर्प अने चोर वगेरेनो भय उत्पन्न थाय छे. पेला खेडुतना संबंधमां एवं हतुं के, जो खेडुत वधारो आपवाना ठरावथी धान्य लईने खेतरमां वावे, तो तेनुं खेतर भक्षित थई गयेलुं समजवू. तेमाथी कांई धान्य उत्पन्न थयेलुं मानवू नहि. पेली नदीमां में मारी पादुका पगमा उतारी न हती, तेनुं कारण ए हतुं के, नदीमां पगने पीडे तेवा कांटा तथा कांकरा रहेला होय छे." वधू शीलवतीना आ खुलासा सांभळी विद्वान् रत्नाकर शेठे आ प्रमाणे चिंतव्यु के, "वधू सामान्य नथी, पण मान आपवाने योग्य छे. अने जाणे कोई जुदी ज (विलक्षण गुणवाळी) थई गई होय तेम मने खात्री पूर्वक लागे छे." पछी ते शेठ श्री विमलनाथ चरित्र - द्वितीय सर्ग
| SR No. | 005931 |
| Book Title | Vimalnath Prabhunu Charitra |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jayanandvijay |
| Publisher | Guru Ramchandra Prakashan Samiti |
| Publication Year | |
| Total Pages | 378 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 7 MB |