________________
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ नितान्त दुःखार्ता विषमविषयैर्घातकभट-। भवः सूनास्थानं तदहह महासाध्वसकरम् ॥४॥ ઓહ! આ સંસાર ! નર્યું કસાઈખાનું !
પુત્ર પત્ની આદિના સ્નેહનું દોરડું ગળામાં કચકચાવીને લગાવી દઈને સ્વભાવથી જ રાંકડા એવા જીવરૂપી પશુઓ પેલા ખાટકી દ્વારા કે ત્રાસ પામી રહ્યા છે!
કઈ પળ નહિ જ્યાં તેમને શાનિ હોય!
વિષમ-વિષરૂપી ખાટકીઓના ત્યાં ત્રાસ વણથંભ્યા ચાલ્યા જ કરવાના ! અહા ! અત્યન્ત ભયંકર છે આ કસાઈખાનું! [૮] વિદ્યામાં રાત્રી રતિ વહતે, મૂનિ વિષમ
कषायव्यालौघं क्षिपति विषयास्थीनि च गले ॥ महादोषान् दन्तान् प्रकटयति वक्रस्मरमुखो । न विश्वासार्होऽयं भवति भवनक्तञ्चर इति ॥५॥
મૈયારી! આ સંસારરૂપી રાક્ષસ કેટલે ભયાનક દેખાય છે!
અવિદ્યારૂપી અમાવસ્યાની કાજળ વરસતી રાત્રિએ ધમધમ કરતે ચાલ્યા જાય છે,
માથા ઉપર તે કષાયરૂપી ભયંકર ભેરીંગને ધારણ કર્યા છે,
વિષયરૂપી હાડકાંની માળા ગળે લટકાવી છે, અને મહાદોષરૂપી મેટા દાંત કેવા બહાર કાઢ્યા છે!
