________________
દલ્મ-ત્યાગ
૩૯
કહી શકાય કે જેઓ ચરણ સિત્તરી રૂપ મૂલગુણને અને કરણસિત્તરી રૂપ ઉત્તરગુણોને સારી પેઠે ધારણ કરવાને સમર્થ નથી તેમણે તે સુંદર એવું શ્રાવકપણું સ્વીકારી લેવું એ જગ્ય છે. પરન્તુ દંભને મહોરે પહેરીને સાધુ તરીકે
જીવવું એ તે બિલકુલ ઉચિત નથી. [૬૬] રહતું ને થો સિમ દરમિયાન
संविज्ञपाक्षिकः स स्या-निर्दम्भः साधुसेवकः ॥१३॥
ખેર, કેટલાક આત્મા એવા પણ હોય છે જેઓ સાધુવેષ ઉપર દઢરાગ ધરાવે છે અને તેથી સાધુ વેષ મૂકી દેવાનું તેમની તાકાત બહારનું કાર્ય બની જાય છે. ભલે, તે પણ આવા સાધુઓએ “સંવિજ્ઞ સાધુ તરીકે જગતમાં પંકાવાનું ત્યાગી દઈને “સંવિજ્ઞપાક્ષિક” તરીકે પિતાને જાહેર કરવા જોઈએ. અને દંભ મુક્ત બનીને સુવિહિત સાધુના સેવક બની રહેવું જોઈએ.૧૫ [૬૭] નિમવિનિયા–થી શુદ્ધાથમાવિખ: .
निर्जरां यतना दत्ते स्वल्पापि गुणरागिणः ॥१४॥
આવા સાધુસેવક સંવિજ્ઞપાક્ષિક “અવસર્જ’ કહેવાય છે. (૧) આવો સાધુ પણ દંભત્યાગ કરીને રહે અને (૨) આચારમાં શૈથિલ્ય છતાં જિનવચનની શુદ્ધ પ્રરૂપણ કરતા કદી ૧૫ (૧) દ્વા. ઠા. ૩જી શ્લોક ૨૮ મો.
(૨) ઉપદેશમાળા. ક. ૫૦૧ થી પ૦૪, તથા પ૧૩.
