________________
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્ર
આશ્રવ એ સંવર ન બની શકે અને સંવર એ આશ્રવ ન બની શકે. જે તેમ પણ બની જાય તે-એક બીજાના હેતનું એક બીજામાં મિલાન થઈ જતાં-આશ્રવનું ફળ ભવને બદલે મોક્ષ બની જાય અને સંવરનું ફળ સંસાર પણ બની જાય. - ટૂંકમાં, આશ્રવસંવરને અભેદ થતાં તેને ફળરૂપ ભવમેક્ષને પણ અભેદ થઈ જવાથી આપત્તિ આવે. [८१२] कर्मास्रवन् च संवृण्वन् , चात्मा भिन्नैनिजाशयः।
करोति न परापेक्षामलम्भूष्णु: स्वतः सदा ॥१३५॥ ભિન્ન ભિન્ન પ્રકારના પિતાના આશયે (અધ્યવસાયે, શી આત્મા પિતે જ કર્મને આસવતે રહે છે અને સંવરતે રહે છે. તેમ કરવામાં સમર્થ એવા તેને બીજા કોઈ પર
પદાર્થની અપેક્ષા રહેતી નથી. [८१३] निमित्तमात्रभूतास्तु हिंसाऽहिंसादयोऽखिलाः ।
ये परमाणिपर्याया न ते स्वफलहेतवः ॥१३६॥ * પ્ર-તે શું હિંસાદિ સ્વરૂપ આવે અને અહિંસાદિ સ્વરૂપ સંવરેની બાહ્ય ક્રિયાઓ નકામી છે?
ઉ.–તે બધી ક્રિયાઓ આત્માના સ્વતન્દ્ર વ્યાપારમાં નિમિત્ત માત્ર છે. અને એ તે સીધી સાદી વાત છે કે હિંસાદિ, પર પ્રાણીના પર્યાય છે, કેમકે હિંસાદિ એટલે પર પ્રાણીના પ્રાણુને નાશ વિગેરે. તે તે પરપ્રાણીમાં જ રહે. આ પરપ્રાણીગત પર્યાયે સ્વ–આમા–ના દુઃખાદિ ફળના હેતુ કેમ
