________________
૪૧૮
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
==
=
[७५०] इत्थमेकत्वमापन्नं फलतः पुण्यपापयोः ।
मन्यते यो न मूहात्मा नान्तस्तस्य भवोदधेः ॥७३॥
ઉપસંહાર કરતાં ગ્રન્થકારશ્રી કહે છે કે આ રીતે પુણ્યનું ફળ સુખ પણ પરિણમાદિ ચાર કારણને લીધે દુઃખરૂપ જ છે માટે પુણ્ય પાપકર્મના ફળને અભેદ થઈ જતાં પુણ્યપાપકર્મ બે ય એકરૂપ જ બની જાય છે.
છતાં જેઓ આ રીતે તેમના ફળની અભિન્નતા (એક્તા) માનતા નથી તેઓ પુણ્યના ફળને સુખરૂપ માનીને પુણ્ય કરવા દ્વારા સંસારમાં ફસાય છે. એ મૂહાત્માના સંસારને કદી અંત આવી શકતો નથી.૨૫૨ [७५१] दुःवैकरूपयोभिन्नस्तेनात्मा पुण्यपापयोः ।
शुद्धनिश्चयतः सत्यचिदानन्दमय: सदा ॥७॥
પુણ્ય અને પાપ બે ય દુઃખસ્વરૂપ છે એ વાત સિદ્ધ થઈ ગઈ
શુદ્ધનિશ્ચયનય દષ્ટિથી આત્મા તે પુણ્યપાપથી ભિન્ન છે. એ તે સદા સચ્ચિદાનન્દમય છે.ર૫૩ [७५२] तत् तुरीयदशाव्यङ्ग्यरूपमावरणक्षयात् ।
भात्युष्णोद्योतशीलस्य घननाशाद्रवेखि ॥७५।।
આત્માનું તે સચ્ચિદાનન્દમયસ્વરૂપ અનુભવાતું કેમ નથી? તેના ઉત્તરમાં ગ્રન્થકારશ્રી કહે છે કે ઘાતકર્મના
૨૫૨. પ્રવ. સાર : ૧૭૭. ૨૫૩. (૧) સમ. સાર ગાથા : ૪૫. (૨) પ્ર. સાર : ૧-૭૮.
