________________
ધ્યાત સ્તુતિ
3108 [૭૨] વારિતર વાતાવારે,
શીતયુધિનિશે. उच्छ्रिते प्रशमतल्पनिविष्टो,
ध्यानधाम्नि लभते सुखमात्मा ॥९॥ કે જેને આ ધ્યાનમહેલ! કામના બળને તાપ પ્રવેશી પણ ન શકે !
શીલની શીતળ સુગન્ધિ સર્વત્ર મહેક મહેક કરી રહી છે!
અહા! કેટલે વિશાળ છે આ મહેલ ! અને વાહ, પ્રશમના પલંગ ઉપર આતમરામ પણ કેવી મજેથી આરામ કરી રહ્યા છે! [૭ી વિદHIઈ-,
प्रातिभायसमतामधुपर्कैः । ध्यानधाम्नि भवति स्फुटमात्मा
हूतपूतपरमातिथिपूजा ॥१०॥ અને એ ધ્યાન પ્રાસાદમાં પ્રવેશતા અતિથિને આદરસત્કાર તે જુઓ!
એને, પિસવા માટે શીલનું સિંહાસન ગોઠવાએલું પડ્યું છે, પગ ધોવા માટે ઈન્દ્રિયદમનનું જલ બાજુમાં મૂકેલું છે, અને અર્થ! આ રહ્યું ને? કેવળજ્ઞાનની નીચે જ રહેલું શુદ્ધિના પ્રકર્ષને પ્રાપ્ત થએલું મતિજ્ઞાનસ્વરૂપ પ્રાતિભજ્ઞાન એ જ તે અર્થ છે!
