________________
૩૨૨
શ્રી અધ્યાત્મસાર પ્રત્યે
તેથી જ લેકેના મિથ્યાચારના પ્રપંચને તે પોતાનાથી ક્યાંય દૂર ફેંકી દેતા હોય ! સંયમ ધર્મના અસંખ્ય અધ્યવસાયસ્થાનોની સીડીના પગથીયાં ઝપાટાબંધ કૂદતા કૂદતા આગળ વધતા જતા હોય! અને ઉત્કટ શુભ મનેયેગથી અત્યંત ઉજવળ આત્મભાવને પામેલા હોય!
[५४६] श्रद्धावानाज्ञया युक्तः शस्त्रातीतो ह्यशस्त्रवान् ।
गतो दृष्टेषु निर्वेदमनिनुतपराक्रमः ॥५२॥
એ શી જિનવચન ઉપરની અવિચલ શ્રદ્ધાવાળા હોય, જિનાજ્ઞાપાલનમાં પણ અત્યંત ઉલ્લસિત ગાવાળા હોય, અશુભ અધ્યવસાયના આત્મઘાતી તીક્ષણ શાથી અતીત હેય; એથી જ દુર્ગતિમાં લઈ જનારા બાહ્ય-અધિકરણથી મુક્ત હોય, અદષ્ટ સ્વર્ગાદિની તેમને ઈચ્છા ન હોય, એટલું જ નહિ પણ સામે આવીને પડે તેવા ધનાદિ પદાર્થોથી પણ ઉદાસીન બનેલા હેય.
અને પંચાચારના પાલનના પરાક્રમનું તે પૂછવું જ શું ? સદૈવ થનગનતું એમનું મન આચારના અદ્ભુત ક્ષિતિજેને સર કરવા સદૈવ હરણફાળ ભરતું દેવું જ જતું હોય! [५४७] निक्षिप्तदण्डो ध्यानाग्निदग्धपापेन्धनवजः।
प्रतिस्रोतोऽनुगत्वेन लोकोत्तरचरित्रभृत् ॥५३॥
એ પરમર્ષિઓ મન, વચન, કાયાના અનર્થદંડના પાપને તે કયાં ય દૂર સુદૂર ફેંકી દે છે!
