________________
૨૯૩
મૂઢાત્મા, કદાગ્રહીને હિતેાપદેશ આપે છે તે મહેાપકારી (!) કૂતરીના શરીરે કસ્તૂરીને લેપ કરે છે ! [૪૮૮] અષ્ટેનરુબં વિશવ માથ તિ યોઽસદ્ધ પિતાય ।
सखिद्यते यत्नशतोपनीतं, बीजं वपन्नूषरभ्रमिदेशे ॥ १६ ॥
કામહુ-ત્યાગ
જે સાધુ ભારે કષ્ટ વેઠીને પ્રાપ્ત કરેલા આગમ વચનાના વિશદ અર્થાં કદાચહીને આપે છે તેને અંતે તે પસ્તાવાના જ સમય આવી લાગે છે.
સેંકડો યત્ના વડે પ્રાપ્ત થયેલા બીજને ઉખર ભૂમિમાં વાવતા માણસની જેમ.
[४८९] मृगोति शास्त्राणि गुरोस्तदाज्ञां करोति नासद्ग्रहवान्कदाचित् विवेचकत्वं मनुते त्वसारग्राही भुवि स्वस्य च चालनीवत् ॥ १७॥
કાગ્રહી માણસા શાસ્ત્ર વચન સાંભળવા તરફ લાપરવા હાય છે, જીવજ્ઞાને તેા કદી સ્વીકારતા જ હાતા નથી અને પેાતે જ મહાન વિવેચક છે એવું અભિમાન ધારણ કરે છે.
ચાલણી જેવા જ કહેવાય ને જગતના આ લક! સાર ભાગ છેડી દઇને અસાર-છેતરાં ફોતરાં–પકડી રાખે ! ! ! કેવુ અપૂર્વં વિવેચન ! જગતમાં સાર પકડાવે અને અસાર છેડાવે તે વિવેક કહેવાય. અને આ તે અવળે વિવેક કરતા જબરો વિવેચક અન્ય !
[oo ૦]ર્મ્નાય ચાતુર્યમલાય રાä, તાળાય પ્રતિમાજદુત્વમ્ । गर्वाय धीरत्वमहो गुणानामसद्ग्रहस्थे विपरीतसृष्टिः ॥ १८॥
