________________
૨૯૨
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ જે બેઠું તે પ્રમાણે જ—મારી મચડીને પણ—શાસ્ત્રયુક્તિને લગાડવા યત્ન કરતા હોય છે.
જ્યાં જલ જ નથી : જ્યાં મૃગજળ છે, ત્યાં પાણી ભરવા ઘડો નાંખતે માણસ ને હાસ્યાસ્પદ ન બને? [४८५] असद्ग्रहो यस्य गतो न नाश, नदीयमानं श्रुतमस्य शस्यम् ।
न नाम वैकल्यकलङ्कितस्य प्रौढा प्रदातुं घटते नृपश्रीः ॥१३॥
જેને કદાગ્રહ નાશ પામે નથી તેને અપાતું શ્રત પણ પ્રશસ્ય નથી.
એકાદ અંગની ખોડખાંપણથી કલંક્તિ થયેલા પુરુષને , પ્રૌઢ એવી રાજ્યલક્ષ્મી આપી શકાય ખરી? [૪૮]ગામે ઘટે વારવૃતં યથાસનિશિયભેન્દુ વઘાસ:
असद्ग्रहग्रस्तमतेस्तथैव श्रुतात्प्रदत्तादुभयोविनाशः ॥१४॥
કદાગ્રહથી ગ્રસ્ત બનેલી મતિવાળાને શ્રુતજ્ઞાન આપવામાં આવે તે તે શ્રતને નાશ થાય, એટલું જ નહિ પણ તેને દુરુપયોગ કરવા દ્વારા તે કદાગ્રહી જીવને ય નાશ થાય છે. (સંસારમાં અનંતવાર મર્યા કરે છે.)
એક તે ઘડો કા હોય અને પછી તેમાં પાણી ભર્યું હેય તે શું થાય ? પાણી તે જાય અને સાથે ઘડે પણ જાય ! [૪૮] તમઃ પ, હિતોષવયોવિકૃતતા
शुनीशरीरे स महोपकारी कस्तूरिकालेपनमादधाति ॥१५॥
