________________
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
[४७८] कुतर्कदात्रेण लुनाति तत्त्व-बल्ली रसासिञ्चति दोषवृक्षम्।
क्षिपत्यधः स्वादुफलं शमाख्य-मसद्ग्रहच्छन्नमतिमनुष्यः।६।
જેની મતિ કદાગ્રહથી ભ્રષ્ટ થઈ ગઈ છે તે મનુષ્ય કુતર્કના દાંતરડા વડે તત્વ–વેલડીને છેદી નાંખે છે;
અંતરના મેલા રસ (ભાવ) થી દોષવૃક્ષને સીંચે છે;
સમતાના મીઠા ફળને ધરતી ઉપર તેડી પાડે છે! [४७९] असद्ग्रगावमये हि चित्ते, न क्यापि सद्भावरसप्रवेशः।
इहाङ्करश्चित्तविशुद्धबोधः, सिद्धान्तवाचां बत कोऽपराधः॥७॥
કદાગ્રહની પથરાળ ભૂમિશા ચિત્તમાં કયાં ય પણ સંભાવનું જલ પ્રવેશી શકતું નથી.
એ ચિત્તમાં વિશુદ્ધ બોધના અંકુર પ્રગટી શક્તા નથી. તે..
તેમાં આગમ વચનને શો અપરાધ ! એ અપરાધ તે એ ભૂમિને જ કહેવાય ને? [४८०] व्रतानि चीर्णानि तपोऽपि तप्तं, कृताप्रयत्नेन च पिण्डशुद्धिः।
अभूत्फलं यत्तु न निवानामसद्ग्रहस्यैव हि सोऽपराधः॥८॥ નિએ મહાવ્રત આદર્યા, ઘેર તપ પણ તપ્યા, ખૂબ પ્રયત્નપૂર્વક પિણ્ડ-શુદ્ધિ પણ કરી, છતાં તેનાં મીઠાં ફળ તેમને ન મળ્યાં તેમાં તેમના કદાગ્રહને જ વાંક છે. [४८१] स्थालं स्वबुद्धिः सुगुरोश्च दातुरुपस्थिता काचन मोदकाली।
असद्ग्रहः कोऽपि गलेग्रहीता तथापि भोक्तुं न ददाति दुष्टः ।९।
