________________
કદાગ્રહ-ત્યાગ
ર૮૯ [४७५] अधीत्य किश्चिच निशम्य किञ्चिदसद्ग्रहात्पण्डितमानिनो ये। मुख सुखं चुम्बितमस्तु वाचो, लीलारहस्यं तु न तैर्जगाहे ॥३॥
ડુંક ભણી લઈને, થોડું ઘણું સાંભળી લઈને કઈ વાતને કદાગ્રહ પકડીને જેઓ પિતાની જાતને પંડિત માને છે તેમને વાણુના મુખને ચુંબન કરવાનું સુખ ભલે મળે ! પણ વાણીના સંગની લીલાનું રહસ્ય તે તેઓ કદી પણ
પામી ન શકે.૧૭૩ [४७६] असद्ग्रहोत्सर्पदतुच्छद-बोधांशतान्धीकृतमुग्धलोकैः।
विडम्बिता हन्त जडैवितण्डापाण्डित्यकण्डूलतया त्रिलोकी।
કદાગ્રહથી ઊછળતા ભારેભાર અભિમાનવાળા-અધકચરા જ્ઞાનથી ભેળા જેને અંધ કરી દેતા જડ લોકો તે પિતાની વિતંડાપ્રચુર પંડિતાઈની કૌંચા (કંડૂલતા) થી ત્રણે ય લેકને પરેશાન કરી મૂકે છે ! [४७७] विधोविवेकस्य न यत्र दृष्टिस्तमोघनं तत्वरविविलीनः।
अशुक्लपक्षस्थितिरेष नूनमसद्ग्रहः कोऽपि कुहू विलासः॥५॥
રે! માનવે તમે આટલું તે નક્કી જ કરી રાખજે કે જ્યાં તત્ત્વરવિ અસ્ત પામે છે, જ્યાં ગાઢ અંધકાર છાઈ ગયા છે અને વિવેક-ચન્દ્રનું જ્યાં દર્શન જ થતું નથી ત્યાં કૃષ્ણપક્ષ સામે અસંગ્રહ જ પિતાને પગદંડે જમાવી બેડો છે. આ કદાગ્રહનું સામ્રાજ્ય તે રાત્રિને અપૂર્વ શૃંગાર છે.
૧૭૩ જુઓ ભામિની વિલાસ.