________________
૧૮૪
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
છે. જે ધર્મસૂત્રમાં શુદ્ધ અહિંસાનું પ્રતિપાદન કર્યું" હોય તે સૂત્રને પ્રમાણભૂત માનવુ જ જોઇએ. હવે આ વિધાનમાં અન્યન્યાશ્રય દોષ સ ંભવતા નથી, કેમકે અહિંસામાં શુદ્ધતાનુ ભાન અહિંસાપ્રતિપાદકસૂત્રના પ્રામાણ્ય સ્વીકારથી નથી કિન્તુ આગળ ઉપર જણાવવામાં આવનાર સંભવ ’વિગેરે વિચારણાથી છે. એટલે જે શાસ્ત્રમાં કહેલી અહિંસા, સ’ભવાદિ વિચારણાથી શુદ્ધ સિદ્ધ થાય તે સૂત્ર પ્રમાણભૂત બને. આમ થતાં અન્યાન્યાશ્રય દોષને ભય રહેતા નથી.
ગ્રન્થકાર પરમર્ષિએ જણાવ્યું કે, અહિંસા અંગે તે સર્વ ધર્માંમાં એકમતી પ્રવર્તે છે' તે વાતનું હવે સમર્થાંન કરવા જુદા જુદા ધર્મીમાં અહિંસાનું તે વિધાન નવ ગ્લેાકથી બતાવે છે.
[રૂરૂ૭] થયાઽનિમાયઃ પદ્મ, પદ્મ, ધમયમાિિમઃ । હૈ: શનિષ્યને સ્વસ્વને શા અહિંસાદિ પાંચને તે તે દર્શોન ગ્રન્થામાં જુદા જુદા નામેાથી સ ંબોધવામાં આવ્યા છે. ભાગવતમાં વ્રતપદથી, સાંખ્યમાં યમાદ્વિપદથી, અને ૌદ્ધ ધર્માંમાં કુશલ ધર્મ રૂપે કહ્યા છે.
અહીં યમાદિ કહ્યું છે ત્યાં આદિ પદ્મથી બ્રહ્મ પદ લેવું. અહિંસાદિને વૈદિક બ્રહ્મપદથી સુચવે છે. (એ વાત આગળ આવશે. ૧ ૦ ૧
૧૦૧. હ્રા : ઠા : ૮-૯ સટીક.
