________________
સદનુષ્ઠાન
૧૬૫
જ કહેવાય ને ? વળી જેઓ સ્થાનાદિ શુદ્ધ અનુષ્ઠાન પણ કરે કિન્તુ તેની પાછળ આકાદિના યશ વિગેરેની ઈચ્છા રાખે તેમને પણ, મેક્ષની ઈચ્છાથી જ કરવાની પ્રતિજ્ઞાપૂર્વકના આ અનુષ્ઠાને વિપરીત પ્રજનવાળા બની જઈને વિષાદ્યનુષ્ઠાન બનતાં મહામૃષાવાદને અનુબંધ કરે છે માટે પણ મહામૃષાવાદરૂપ છે. એમ ભગવાન હરિભદ્રસૂરિજી મહારાજા
રિ૨] કાત્યાનં વાહ–સમસ !
भावनीयमिदं तत्त्वं जानानर्योगविंशिकाम् ॥३८॥
ઈચ્છાદિયેગના લેશ પણ સદ્ભાવ વિનાના અભવ્યાદિ અને ઢંગધડા વિનાની (આદરાદિભાવરહિત) કાત્સર્ગાદિ ક્રિયા કરાવવાથી તે ઉન્માર્ગ (અશુદ્ધકિયારૂપ)ને જાગૃત કરવાનું બને છે. એ રીતે તે સૂત્ર અને કિયાને નાશ થઈ જાય છે. ગર્વિશિકાને જાણતા મહાત્માઓએ આ વાત ખૂબ સારી રીતે અંતરમાં ભાવિત કરવી.૮૮ [३०३] त्रिधा तत्सदनुष्ठान-मादेयं शुद्धचेतसा ।
ज्ञात्वा समयसद्भावं लोकसंज्ञां विहाय च ॥३९॥ સિદ્ધાન્તને ઐદમ્પર્થ જાણીને, લેકસંજ્ઞાને વેગળી મૂકીને શુદ્ધચિત્તવાળા મહાત્માએ મન, વચન અને કાયાથી, તે સદનુષ્ઠાનને ખૂબ આદર કરે. ૪૭. (૧) લલિત વિસ્તરા પૃ. ૮૨
(૨) ગવિંશિકા લેક ૧રમાની ઉપા. ટીકા. ૨૮. વિ. વિ.:-૧૯–૧૪.
