________________
૧૩૦
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
[૨૬] મિના પ્રત્યે માત્માનો, વિમાકહા !
શૂન્ય: સંસર્ગ ચેવું, ચ: સ્થિતિ સ સ્થિતિ રહ્યા “દરેકનો આત્મા જુદો છે. પુગલો પણ દરેકના જુદા છે. કેઈકેઈને કશે સંબંધ નથી.” આવું જે જુએ છે તે જ તેનું સાચું દર્શન છે.
[२३०] अहन्ताममते स्वत्वस्वीयत्वभ्रमहेतुके ।
भेदज्ञानात्पलायेते, रज्जुज्ञानादिवाहिभीः ॥२२॥
અહંકારની વૃત્તિથી સ્વત્વને (હુંપણાને) અને મમતાની વૃત્તિથી સ્વાયત્વને (મારાપણાને) ભ્રમ થાય છે. પણ જે દેહ આત્માના ભેદનું જ્ઞાન (વિવેક જ્ઞાન) થઈ જાય તે તે ભ્રમ અવશ્ય ટળી જાય.
દોરડામાં સર્પને ભ્રમ થઈ જાય તે ભય ઉત્પન્ન થાય પરંતુ દોરડામાં દોરડાનું જ્ઞાન થઈ જતાં તે તે ભય દૂર જ થઈ જાય ને?
[२३१] किमेतदिति जिज्ञासा, तत्त्वान्तर्ज्ञानसन्मुखी ।
व्यासङ्गमेव नोत्थातुं, दत्तक्क ममतास्थितिः ॥२३॥
જડ ચેતનમય આ જગત શું છે? એવી જે તત્ત્વજિજ્ઞાસા તે, તત્વની બાબતના આન્તર્તાનની સન્મુખ કરનારી છે. (જિજ્ઞાસુને અન્તર્મુખ બનાવનારી છે.) આવી જિજ્ઞાસા એક વાર જાગી જાય, પછી તે તે આછોપાતળા રાગ ભાવને
