________________
એક વખત ગાંધીજીએ શ્રીમનીટોપી હાથમાં લીધી અને તેમાં ચામડાની પટ્ટી જોઈ કહ્યું; “આ ચામડું અને તે કસાઈખાનામાંના ઢોરનું લાગે છે' શ્રીમદ્જીએ કશી દલીલ કર્યા વિના તરત તે કાઢી નાંખી. આમ તો આમ પ્રસંગ છેક નાનો અને નજીવો લાગે છે પણ ગાંધીજી પર તે પ્રસંગે અજબ પ્રભાવ પડયો.
ગાંધીજીને લાગ્યું કે “શતાવધાન જેવો ચમત્કાર કરનાર, ધર્મવેતા, અનેક નરનારીઓના આદરણીય, પોતાથી વયે પણ મોટા એવા આ પુરુષે કશી દલીલ કર્યા વગર તરત સાચી વાત સમજાતા અમલ કરી નાંખ્યો. કેટલી બધી મહાનતા !”
લોકોમાં કોઈ પણ પ્રકારથી જુદાઈના અંકુરો જોતાં શ્રીમદ્જીનું અંતઃકરણ રડી પડતું. વસ્ત્ર પહેરવાની, સ્વચ્છ રાખવાની, ખાવા-પીવાની, સૂવા-બેસવાની બધી દિશા વૈદેહી હતી, હાડગરીબ હતું.
આટલું વાંચ્યા પછી આજની દુનિયાને હૃદયથી નજીક લાવવામાં સર્વધર્મના તત્ત્વોને ઉપાસવાની અને જીવ માં સાથે માનવજાતની એકતા લાવવાની આ વાત કેટલી બધી જરૂરની છે તે વર્ણવવાની જરૂર રહેતી નથી. શ્રીમની પોતાની તીવ્રચ્છા પણ મુનિપણે વિચરવાની હતી, એવું દેખાય છે.
– મુનિશ્રી સંતબાલજી
તે જ્ઞાની પુરુષની વાણી વંચકયોગથી સર્વથા રહિત, નિર્મળ સરિતાના જેવી છે, અને સ્થિતપ્રજ્ઞપણે રહેલી શાંતરસમાં ઠરેલી છે. સંગરંગથી ભરેલી છે. ભવરૂપી વનના દાવાનળને બૂઝવવા પાણી સમાન છે. આત્મારૂપી હંસને વરેલી છે.
– મુનિશ્રી પુણ્યવિજયજી, ગામ સાયલાથી
