________________
સેતાનના સાગરીતે
૩૩ આમાં, માનવંત બાનુ, આપને માટે ચિઠ્ઠી પણ છે, તથા પોતાની પ્રેમરાણી માટે એક પ્રેમપહાર પણ છે.” એમ કહી વાર્નેએ રેશમમાં વીંટેલું એક પેકેટ તેના હાથમાં મૂકી દીધું. એના ઉપરની રેશમી દેરીની ગાંઠ એમીથી છોડી ન શકાઈ એટલે તેણે ફરીથી જેનેટને બૂમ પાડી અને કાતર કે છરી કંઈ લાવવા કહ્યું, જેથી પેલી અળખામણી ગાંઠને જલદી ફેંસલે લાવી શકાય.
વાર્નેએ પોતાની કટાર આપવા માગી, પણ ઍમીએ એમ કહીને તે લેવા ના પાડી કે, મારી પ્રેમ-ગાંઠને એમ કટારથી કાપી નહિ શકાય.
પરંતુ એટલામાં તેની બૂમ સાંભળીને દોડી આવેલી જેનેટે પોતાની અણીદાર આંગળીઓથી એ ગાંઠ કાપ્યા વિના જ ખોલી આપી. જેનેટ ઍન્થની ફેસ્ટરની દીકરી હતી, અને મીની એકમાત્ર તહેનાતદારણ તરીકે સેવા બજાવતી હતી. તેણે બહુ સાદાં કપડાં પહેર્યા હતાં, છતાં તેથી તેનું ફૂટડાપણું કાઈઢ જતું કે બગડી જતું ન હતું.
પૅકેટમાંથી એક સુગંધીદાર પત્ર તથા પૂર્વ તરફનાં વિખ્યાત પાણીદાર મોતીનો નેકલેસ નીકળ્યાં. મીએ નેકલેસ તરફ માત્ર નજર નાખી લઈ, તેને જેનેટના હાથમાં જ રહેવા દીધો, અને પોતે તો આતુરતાથી પેલો પત્ર લઈને જ વાંચવા લાગી ગઈ.
પણ જેનેટ પેલા નેકલેસ તરફ પ્રશંસાભરી નજરે જોઈને બોલી ઊઠી, “આનું એક એક મોતી એક એક જાગીરની કિંમતનું હશે !”
પણ આ વહાલા પત્રાને એક એક અક્ષર એવા આખા એક એક નેકલેસની કિંમતનો છે. છોકરી! તું જલદી મારા સાજ-ગૃહમાં ચાલ; આજે મારા સ્વામી અહીં પધારે છે. તેમણે, માસ્ટર વાર્ને તરફ ઉચિત કપાભાવ રાખવાનું મને જણાવ્યું છે, અને મારે મન તો તેમની ઇચ્છા એટલે કાયદો જ છે; તેથી હું તમને માસ્ટર વાર્ને, આજે સાંજના સાથે ભેજન લેવા આવવાનું કહું છું. અને તમે પણ માસ્ટર ફેસ્ટર આવજો. પણ હવે મારા સ્વામીના ઉચિત સત્કાર માટે બધી તૈયારીઓ કરવાની વ્યવસ્થા કરવા લાગી જાઓ, સમજ્યા?” આટલું કહી જેનેટ એમી સાથે પોતાના કમરા તરફ ચાલી ગઈ. પિ૦-૩
