________________
સેનું વરસવા લાગે છે! માર્ગમાં સાથે નહિ રાખે, તો હું સામો માટે આવીને જ ઊભે રહીશ. હું આ તરફ કંઈ કામધંધે લાગવા જ આવ્યો છું, એટલે તમે તમારા કામે મને નહિ લો, તે તમારી વિરુદ્ધના કામે જ હું લાગી જઈશ, એ વાતમાં શંકા ન રાખશે.”
એમ વાત છે? આમ જો આખી વાતને તું મારી પસંદગી ઉપર જ છોડવા માગતા હોય, તો હું તારો દુશ્મન બનવા કરતાં તારો મિત્ર જ બનવાનું વધુ પસંદ કરીશ. તું સાચું કહે છે; હું તને મારા આશ્રયદાતાની સેવામાં લઈ શકે એમ છું; કારણકે, એ મને ને તને તો શું ઉપરાંત બીજા સો જણને પણ નિરાંતે પોષી શકે તેમ છે. અને ખરું કહીએ તો હું એમની અમુક સેવા બજાવવાને માટે લાયક માણસ પણ છે. મારા આશ્રયદાતાને હિંમત તેમ જ હોશિયારી એ બંને બાબતોની સારી પેઠે જરૂર છે. અને અદાલતના કાગળોમાં તારી એ લાયકાતના ઢગલાબંધ પુરાવા પડેલા છે. કોઈ કામ કરતાં તને અંતરાત્મા ડંખે એવું કાંઈ છે જ નહિ – કારણકે તારી પાસે એ નામની ચીજ જ નથી. રાજદરબારીની સેવામાં જોડાવા ઇચ્છનારમાં એ લાયકાત પહેલી હોવી જોઈએ. પણ તારી એક બાબત તારે સુધારી લેવી
પડશે.”
“કઈ બાબત, મારા મિત્ર ઍન્થની? તમે જે કંઈ સુધારવાનું કહેશો તે હું ઝટપટ સુધારી ન લઉં, તો ભૂતન ભાઈ મને ભરખે!”
“બસ આ જ વાત સુધારવાની છે! આવા જલદી જલદી ગામઠી સોગંદ ખાઈને બોલવું નહીં. ઉપરાંત તારો બહારનો દેખાવ અને ચહેરોમહોરો કોઈ રાજદરબારી રસાલાના માણસને છાજે તેવો નથી. કારણકે, એ રાજદરબારીને તો દુનિયાની આંખે ચડવાનું હોઈ, તેનાં માણસોએ જન્મે એક ખભે લટકતો રાખવાને બદલે બંને ખભે બરાબર પહેરેલે રાખવો જોઈએ. તારા પોશાકમાં તારે અહીંતહીં થોડા ફેરફાર કરી લેવા પડશે. ઉપરાંત, ઝટપટ તલવારની મૂઠ ઉપર હાથ નાખવાની ટેવ છોડી દેવી પડશે, કારણકે, જ્યારે ખરેખર તેને હાથ લગાડવાને હશે, ત્યારે આખી તરવાર જ તારે કામે લેવાની થશે. અત્યારે જૂને જમાને નથી રહ્યો; અત્યારે તો ભારેમાં ભારે પરાક્રમ કરનારાની નસ પણ બહારથી ફૂલેલી દેખાવી જોઈએ નહિ કે આંખ પણ જરાય ફાટવી જોઈએ નહિ; – તો હોઠ ફાટવાની તો વાત જ કયાં?”