________________
સેનું વરસવા લાગે છે !
૨૧ કરવા માટે તેને અબઘડી હું અહીં બારીમાંથી જ બહારની ખાઈમાં ફેંકી દઉં, એ શક્યતાને તે કેટલા ટકા ગણે, વારુ?”
તમે મને નહીં ફેંકો, એ શક્યતાનું પ્રમાણ વીસની સામે એક જેટલું છે.”
અને શાથી વારુ?” એન્થની ફોસ્ટરે દાંત કચડતાં અને હોઠ પીસતાં
કહ્યું.
કારણ કે, હું તમારા કરતાં વધુ જુવાન અને ખડતલ છું; તથા તમારામાં છૂપી રીતે કારવાઈ કરનારો ખવ્વીસ ભરાયો હશે, તો મારામાં સીધું માથું ભાગવા અને લોહી રેડવા આતુર એવો ખવીસ ભરાયો છે, એ કહી દઉં છું.”
ફેસ્ટર તેની સામું થોડું જોઈ લઈ, બાજુએ ફરી ગયો અને કમરામાં બેએક આંટા મારી, અચાનક તેની પાસે આવ્યો અને હાથ લંબાવીને બોલ્યો, “મારા ઉપર ગુસ્સે ન થઈશ, દસ્ત; હું તારી પરીક્ષા જ લેતો હતો કે, તું પહેલાં જેવો જ પાણીદાર રહ્યો છે કે, નમાલો બની ગયો છે. પણ તારી સાથે આ જુવાન વળી કોણ છે? તારા જેવો જ કોઈ ગળાકાપુ તો નથીને?”
ના, ના, એ તે કોઈ ખરા ખાનદાન સગૃહસ્થ છે; પણ આપણી જાતના લોકોના કસબના કદરદાન હોય એમ લાગે છે. અત્યારે તે તે શિખાઉ છે અને નવા વટલાયેલા જેવા છે, પણ આપણા જેવાની સોબત જરા વધુ કરવા માંડશે, તો થોડા વખતમાં જ આપણા ગુણોની કક્ષાએ જરૂર આવી પહોંચશે.”
તે ભલે; પણ મારે તને જે કહેવાનું છે તે જરા ખાનગી વાત હોઈ, તું અહીં બાજુના કમરામાં આવી. દરમ્યાન, તમે મહેરબાન, આ કમરામાં જ અમારી રાહ જોજો. પણ રખે ઓરડાની બહાર જતા; કારણકે, આ ઘરમાં એવાં જણ છે, જે કોઈ અજાણ્યાને જોઈને તરત ચીસ પાડવા મંડી જશે.”
ઍન્થની ફેસ્ટર પોતાના મુલાકાતીને જે ઓરડામાં લઈ ગયો તે વળી વધુ ભંગાર જેવો હતો. પહેલાંના વખતમાં એ કમરો એબિંગ્ટનના ઍબટના પુસ્તક-સંગ્રહને હતો. પણ હવે આ ઓરડામાં કોઈ આવતું જતું નહિ; માત્ર રસોઈયો આગ સળગાવવા એમાંથી પુસ્તકો ફાડવા આવે, અથવા
