________________
એળે નહિ જાય! પ્રવેશ વખતે સત્કાર માટે તૈયાર થઈને ઊભા હતા, તે જરા સાંસતા થઈને આરામ કરવા લાગ્યા.
વેલેન્ટે કેટલાય ઘોડેસવારોને ગઢમાં પાછા દાખલ થતા જોયા, એટલે તે મૉર્ટિમરના ટાવર આગળ ઊભું રહી, તેમાં ટ્રેસિલિયન છે કે નહિ તે તપાસવા લાગ્યો. તે એવી જગાએ ગોઠવાયો હતો કે, ગઢમાં દાખલ થનાર દરેક તેની નજરે પડે જ.
તે જ વખતે તેની બાંય કોઈ ભૂત જેવા આકારના પ્રાણીએ ખેંચી. તે ડિકી-સ્લેજ જ હતું, જેને વેલેન્ટ ભૂતના ભેરુ માટેના પ્રચલિત એવા ફિલબર્ટીગિબેટ નામે સંબોધતો હતો.
- વેલેંન્ડને આખી દુનિયામાંથી એ જણ અત્યારે નજરે પડે એને જ કંટાળો અને ડર હતે. પણ મોંએથી તે તેને રાજીપો જ બતાવવો પડયો.
“વાહ, તું જ છે કે, મારે બચુકડો – મારો નાને ઉંદરડો?”
“હા, હા, એ ઉંદરડાએ જ સિંહ જ્યારે જાળમાં સપડાઈને ગધ્ધા જેવો બેવકૂફ બની ગયો હતો ત્યારે તેને તેની જાળ કાતરીને બચાવ્યો હતો !”
“ખરી વાત, ભાઈ, તે જ મને દરવાજામાંથી દાખલ કરાવ્યો હતો, પણ અલ્યા કહે તો ખરો કે, તું પેલા રાક્ષસના હાથમાંથી પછી શી રીતે છૂટયો? – મારા મનમાં કે તે તારાં કપડાં છાલની પેઠે ઉતારી નાખી, તને આખો ને આખે શેકેલી ચેસ્ટ-નટની* જેમ ખાઈ જ જશે.”
જો તેણે તેમ કર્યું હોત તો તેની પરીમાં વધુ મગજનો ભાગ છે એમ કહેવું પડે. પણ એ રાક્ષસ બહુ વિનયી જણ હતો અને બીજાઓ જેમને કંઈક મેં મદદ કરી હોય તેના કરતાં વધુ કૃતજ્ઞ હતો, માસ્ટર વેલૅન્ડ સ્મિથ !”
“બાપરે, ફિલબર્ટીગિબેટ, તું તે ટોણા મારવામાં શેફીલ્ડની છરી કરતાંય વધુ તીખો બનતો જાય છે ને! પણ તું પેલા બુઢ્ઢા રીંછ પાસેથી છટક્યો કયા જાદુ વડે, એ વાત તે કહે.”
બસ, તમારો એ જ ઢંગ છે – મીઠું મીઠું બોલીને સામાને ભોળવવો ! ઠીક પણ એ પ્રમાણિક પહેરેગીરની વાત જ પહેલાં સાંભળી લે. આપણે
જ ઉપર કાંટાળા ફોતરાવાળી મીંજ. તેને શેકે એટલે ગરમગરમ હોય ત્યારે તેની છાલ ઊપડી જાય છે. - સંપા