________________
અલબત્ત, ભૌતિક વસ્તુએ એને ક્ષણભર ગમે છે, પણ એથી એને સંતેષ તેા નથી જ. બીજાને ભલે એમ લાગતું હાય કે આ માણસ પેાતામાં અને પેાતાને મળેલાં સાધતેમાં તૃપ્ત છે, મગ્ન છે; પણ ના એમ નથી, એનુ હૃદય તે અતૃપ્ત જ છે. જે છે એનાથી એને કઈક શ્રેષ્ઠ જોઇએ છે. ધન, વૈભવ, રૂપ, બળ, ઐશ્વર્યં ગમે તે આપે; એ એથી સુખી નથી, શાન્ત નથી, તૃપ્ત નથી. એ કહેશેઃ આથી કઈક શ્રેષ્ઠ જોઇએ છે !
આ શ્રેષ્ઠ એટલે શું? એનું નામ એ જાણતા નથી, કારણ કે એ અનામી છે. એને આકાર પણ એ જાણતે નથી, કારણ કે એ આકારહીન-અરૂપી છે.
ખેલતાં નથી આવડતુ' એવું બાળક ભૂખ લાગતાં રડયા કરે છે. એને કાંઈક જોઇએ છે, પણ શું જોઇએ છે એ એ કહી શકતું નથી. આજે ચૈતન્ય પણ એ જ અવસ્થા ભાગવે છે. એને જે જોઇએ છે તેની નિશાની તે આપી શકતુ' નથી, કારણ કે તે અગમ છે—અગેાચર છે.
પ્રત્યેક ભવ્ય આત્માની જીવનયાત્રા આ પૂર્ણતા તરફનું પ્રયાણ છે. એ પૂર્ણ છે અને વધારે પૃ તાને પામવા ઝખે છે.
પ્રત્યેક જન્તુ સપ્રમાણ પૂ છે. એક અનન્ત પૂર્ણ જળબિન્દુઓ સરિતામાં છે. સરિતા એટલે અનન્ત પૂ`તાને સ્રોત. આ સરિતાને પણ પૂર્ણતાની એક સ્વસઝંખના છે; અને તે સાગર.
પ્રત્યેક ચેતનમાં આ પૂ`તા છે. પૂ`તાની આ ઝંખનાએ એને વૃક્ષબીજમાંથી માનવની ભૂમિકાએ પહેોંચાડ્યો છે. અને આ જ ઝંખના માનવમાં રહેલ ચૈતનાને હવે પૂર્ણ પરમાત્માની પરમ ભૂમિકાએ પહેંચાડશે.
Ху
