________________
પ્રશાન્ત હતા. શાન્તિથી પરાજય પામેલા એવા સૌ આ શાન્ત વીરતા સમક્ષ ઝૂકી રહ્યા.
વિજયનું સ્મિત ફરકયું.
તા
પણ ફૈ, આ વિજય તેા તારા નામના સુધાપાનને છે, મધુરતાની મસ્તીનેા છે. ભલે. પણ દેવ! ઘા તે મે' ખાધા ને ? એ ઘા પર તારા કરુણાભર્યાં કરસ્પ થાય તે કેવી શાતા વળે? મારું કચ્ મેં અાવ્યુ, તારું કન્ય શું મારે ચીંધવું પડશે? પણ તને શું ચીંધું? તું તેા વીતરાગ છે, રાગની આગ તે તે ખૂઝવી
નાખી !
૨૯
