________________
આજના યુવાનને
~ बाल्यकालेषु यः शान्तः सः शान्त इति मे मतिः । धातुषु क्षीयमानेषु शमः कस्य न जायते ॥
આ સુભાષિતમાં એક વરસ વાત કહેવામાં આવી છેઃ બાલ્યવયમાં જે માણસે ઈન્દ્રિયને શાન્ત કરી છે, કેળવી છે, તેને બરાબર સદુપયોગ કર્યો છે તે જ માણસ સાચી રીતે શાન્ત છે, સાવિક મર્દ છે.
બાકી, માણસ વૃદ્ધ થાય, ઈન્દ્રિયે શિથિલ થઈ જાય, કામ કરે નહિ ત્યારે જે કહે કે, હવે મારી ઈન્દ્રિયે તોફાન કરતી નથી, હવે હું બહુ શાન્ત થઈ ગયે છું, તે એ વાતમાં શું માલ છે?
દાંત પડી ગયા પછી આપણે ગૌરવ લઈએ કે હવે હું સોપારી નથી ખાતે તે એ વાત બરાબર છે? દાંત પડી ગયા પછી સેપારી ચાવવા જઈએ તે મોઢાની અંદર જે પેઢાને નરમ ભાગ છે તે છુંદાઈ ગયા વિના રહે ખરે?
. એટલે, આવતી કાલની રાહ જોવાને બદલે, જ્યારે યુવાની હેય, શરીરમાં શક્તિ હય, છાતીમાં તાકાત હોય
