________________
૭૦
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી! રહે. જે જાતના ઉપસર્ગો આવે તે દરેક ઉપસર્ગોને તું શાન્તિથી સહન કર !
આ અર્જુનમાળી સાધુ થયે. પહેલા ગામના પૂર્વ દરવાજે જઈને ઊભો રહ્યો. એ સાધુના વેશમાં હતું. ત્યાં એક ભરવાડ આવ્યો. ભરવાડને થયું કે આ એજ સાધુ છે જેણે મારા છોકરાને મારી નાખ્યું હતું, અને આજે સાધુના વેશમાં એ ઊભે છે. એની પાસે ડાંગ હતી એ એના માથામાં મારી. લેહીની ધારા વહેવા લાગી.
અર્જુન માળી વિચાર કરે છે કે તે દિવસે મેં તે એના છેકરાને માર્યો હતો, જ્યારે એણે તે ડાંગ મારી છે, તે જરા લેહી વહે છે. ક્યાં મારી નાખે છે? એ મનમાં વિચાર કરે છે. આ ભરવાડનું ભલું થજે કે મારા કર્મો ખપાવવામાં મને સહાયતા આપી રહ્યો છે.
એટલામાં બીજો એક ભીલ આવ્યો. એને ભત્રીજો આના હાથે મરી ગયે હતે. કાંટાની વાડમાંથી એણે કાંટાનું એક ઝાંખરું લીધું અને એના પર ઝીંકવા લાગે. અર્જુનના શરીરમાં કાંટા ભરાઈ ગયા. વેદને અસહ્ય છે છતાં પિતાની જાતને એ પૂછે છે કે, તે બીજાને માર્યા હશે એ વખતે એમને કેટલું દુઃખ થયું હશે? તને કાંટાની વેદના ખટકે છે, પણ બીજાના તે તે પ્રાણ લીધા હતા; એ વખતે એનું શું થયું હશે? . દોઢ મહિને અહીં પૂરો કરી એ પશ્ચિમમાં ગયે. પછી ઉત્તરમાં અને દક્ષિણમાં ગયે. આમ છ મહિના સુધી એણે માર સહન કર્યા. પથ્થરો ખાધા. લેહીની ધારાઓ
