________________
૫૪
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી! કે, “મનને દેખાવ કરે છે. ભગવડો છે, પણ પહેલા નંબરને બગભગત છે!” આવા શબ્દો તમારા કાનમાં પડે તે તમે શું કરે?
તમે તરત જ એની પાસે જવાના અને કહેશે, “શું છે? મારી વાત કરે છે? હું બગભગત છું ? તારે બાપબગભગત હશે, સમજ્યા!'....અને બસ કલહનું પારાયણ ચાલ્યું !
આ આપણું એક કસોટી છે. એ વખતે આપણે એટલે વિચાર કરી શકતા નથી કે આ તપને સમય છે, અને એ સમયે બધું ભૂલી જવું જોઈએ. એ વખતે એને તે એમ કહેવું જોઈએ કે તું તારે ફાવે તેમ કર ને ભાઈ! અત્યારે તે હું મારામાં મગ્ન છું.
જે આપણે બે ઘડીને સાચે આનંદ માણવાની ટેવ પાડી હોય તે એ બે ઘડીની ટેવમાંથી આપણે ધીમે ધીમે આગળ વધી શકીએ. પણ, વાત એ છે કે, એને અનુભવ જે રીતે કરે જોઈએ તે માટે આપણે પ્રયત્ન જ કરતા નથી.
છાપામાં લડાલડી કરે, “હું મેટો ને તું બેટો” એવી જે જાહેરાત છપાવે એ બધા ભેગીશ્વર નથી; એ બધા સાધુ પણ નથી; એ તે બધા બહારની વાત કરનારા છે.
ગીને તે કંઈ લાગે જ નહિ.એ તે કહે કે તું તારે ફાવે એમ કર અને હું મારે માર્ગે ધીમે ધીમે જઉં છું, આ માણસ જ સાચો ગીશ્વર છે.
બાકી, આજે તે નિરનિરાળાં વિશેષ લાગે છે. એવાં વિશેષણો કે તે સાંભળીને જ આપણે સ્તબ્ધ થઈ જઈએ.
