________________
પૂણિમા પાછી ઊગી!
૧૩ નથી, ત્યાં અહીં આવવાનું પ્રયોજન છું કે હેતુ શે તેને વિચાર કરવાને તે અવકાશ જ ક્યાં? માણસના અંતરમાં વિવેકને દીપક પ્રગટે તે જ તેના પ્રકાશમાં તે આ વસ્તુને
સ્પષ્ટ રીતે જોઈ શકે, અને પિતામાં રહેલી પ્રભુતાને અનુભવ કરી શકે.
આ પ્રભુતાનું દર્શન એકદમ નથી થતું. માણસ શાન્ત પ્રહરમાં ઊંડાણમાં ઊતરી આત્મનિરીક્ષણ કરતે રહે કે હું વૃત્તિપ્રધાન છું, વિચારપ્રધાન છું કે વિવેકપ્રધાન છું? મારી પ્રવૃત્તિનું પ્રેરક બળ વૃત્તિ છે, વિચાર છે કે વિવેક છે?
આ રીતે ચિન્તન વધતાં માણસને લાગશે કે દરેકેદરેક આત્મામાં પ્રભુતા પિઢેલી છે, માત્ર એણે પ્રયત્નશીલ થઈ એને જગાડવાની છે. જાગૃતિના પ્રભાતમાં જ એ પ્રભુતાનું દર્શન લાધશે.
આજનો દિવસ પૂર્ણિમાને છે. તે ચાર મહિના સુધી ચિન્તન સ્વાધ્યાયથી પુષ્ટ બની આજે હવે ગામેગામ આ ચિન્તનપ્રવાહને વહાવવા સરિતાની જેમ સહજ સ્કૂણુથી વિહરી રહ્યા છે. વિહારમાં એમના જ્ઞાનમાંથી વહેતી પ્રભુતાની આ દિવસુધા સૌને પ્રાપ્ત હો એ મહેચ્છા. *
* [તા. ૯-૧૧-૧૯૬૫ ના રોજ ચાતુમાસ પરિવર્તન આ પ્રસંગે મુંબઈના “ોતિસદન”ની અગાસીમાં
આપેલ પ્રવચન]
