________________
૧૩૦
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી! આ કરામતના વિચાર મારા મનમાં આખોય દિવસ ઘૂમી રહ્યા.
માનવી એક પિપટને તાલીમ આપી શકે છે તે પછી માનવને તાલીમ શા માટે ન આપી શકે?
ગુરુરૂપી આયનામાં પ્રતિબિંબ જોઈ પાછળથી સંભળાતી આત્મજ્ઞાનીની વાણીના અભ્યાસથી સ્વરૂપની પિછાન કરવાની છે.
સતત અભ્યાસ વડે પિપટ માણસની જેમ બેલી શકે છે.
સતત અભ્યાસ વડે જ સરકસને ખેલાડી દોરી પર કરામત કરી શકે છે.
સતત અભ્યાસ વડે જ માનવી મહિનાઓ સુધીના ઉપવાસ આદરી શકે છે.
તે જ રીતે સતત અભ્યાસ વડે માનવી પિતાનું નામ વિમરીને પિતાના આત્માને ઓળખી શકે.
અર્જુને શ્રીકૃષ્ણને પૂછ્યું: “તેફાની મનને કાબૂમાં શી રીતે લેવું?”
શ્રીકૃષ્ણે કહ્યું, “અભ્યાસ અને વૈરાગ્ય વડે.”
અધ્યાત્મમાર્ગ જાદુઈ લાકડી નથી કે પળવારમાં જ બધું પલટાઈ જાય. એ તે અભ્યાસની બાબત છે.
સંસારના વિષયે પર વૈરાગ્ય આવે અને એમાંથી છૂટવાના પ્રયત્નને અભ્યાસ વધે, તે કઠિનમાં કઠિન બાબત પણ સુલભ બની જાય.
અભ્યાસ વડે જ બાળક બોલતાં શીખે છે.
